Gefn - 01.01.1871, Qupperneq 22

22
örlagavefinum. þetta köllum vér þrældóm og herfilega ánauð.
og þaö svarar illa til þeirrar hugmyndar sem menn gera
sér um frelsi; enda hefir og svo mikið kveðið að J>ví á
síðasta þínginu, að hinir fáu þíngmenn, sem voru sjálfum
sér ráðandi, voru hættir að geta þagað vfir því, og
kvörtuðu hvað eptir annað yfir þessari kúgun. J>á var
öðru vísi á þíngunum áðrn', meðan forsetarnir stjórnuðu
því formlega og þínglega, en héldu sér frá að liafa
áhrif á meiníngar manna, og aldrei höfum vér heyrt
að svo gángi til á ríkisþínginu hér, og aldrei datt neinum
slíkt í hug á aiþíngi fyrr, hvorki þegar Páll Melsteð eða
Hannes Stephensen voru forsetar. Eius og Loðvík fjórtándi
sagði: »ríkiö, það er eg«, eins getur þá forsetinn sagt:
s>þíngið, það er eg« — það er þá í rauninni óþarfi að nokkurr
einn einasti af þjóðarinnar hálfu annarr en hann sitji á þíng-
inu, þegar allir vita að allt það sem talað er, er ekki annað
en það sem forsetinn vill vera láta. J>íngið er þá ekki rödd
þjóðarinnar, ekki einusinni sjálfra þíngmanuanna, heldur for-
setans eins. Vér gefum forsetanum hér með ekkert að sök,
því liverr maður hefir rétt til að halda fram sinni mein-
íngu; en vér segjum hitt, að það er ófrjálst þíng, sem lætur
forsetann fara í kríng með sig eins og höfuðsóttarskepnur.
Ef nokkur kemur hér með þá mótbáru, að svo og svo margar
bænarskrár hafi komið frá öllu landinu um stjórnarmálið,
þá vísum vér til þess sem herra Pétuv sagði (bls. 785):
»að flestar þessar bænarskrár eru svó til komnar, að einstaka
menn, sem hafa meiri eða minni interesse af pólitík, munu
hafa komið þeim á gáng, en engan veginn almennur þjóð-
arvilj i« — og það sem framsögumaðurinn hefir svarað hér
uppá, er jafn ómerkilegt og það, þegar liann ætlaðist til
(bls. 781) að stjórnin skyldi kjósa menn fyrir sína hönd til
þess að hrinda öllum málum fyrir henni. Hér er öldúngis
samkynja þrældómur eins og sá sem Jesúítunum er brígslað
um; meðan þeir gátu verið einir um hituna og haldið lýðn-
um í hugsunaránauð og fávitsku, þá voru þeir ofauá; en
því meira sem upplýsíngin fór vaxandi, því meira fór þeim