Gefn - 01.01.1871, Qupperneq 40

40
hlutum; því hvað er það annað sem vér erum að berjast
fyrir? I hverju öðru er frelsið innifalið en að mega njóta
þess og hlynna að því? paö er þess vegna hörmulegt að
menn skuli einlægt vera að lengja þessa baráttu og þar með
hamla frelsi voru með ýmsum uppáfinníngum sem eilíflega
má vera að þrátta um og sem ekki stoða þjóðerni vort hið
allraminnsta. þó nú staða Islands í ríkinu sé fast ákveðin,
þá geta menn samt engu að síður haldið fram þeim enum
sömu hugmyndum sem menn eru búnir að bíta sig fasta í
og temja sér um láugan aldur; og þó margir alþíngismenn
hafi sagt optar en einusinni, að þeir hafi skoðað málið um
stöðu Islands vandlega frá öllum hliðum, þá er þar með
ekki mikið sagt, því það takmark og sú sannfæríng, sem
þeir áttu að komast að og ná með skoðaninni, er þegar
fyrir fram ákvörðuð og gefin, eins og alkunnugt er, og þess
vegna er ekkert að marka þeirra »vandlegu skoðan«. VTér
sjáum á þíngtíðindunum seinustu, að þíngmenn hafa margir
og opt risið upp og haldið ræður um þetta, þar sem þeir
hafa fastlega haldið með nefndinni í stjórnarmálinu og lýst
því yfir að þeir mundu gefa atkvæði sitt með henni og að
vér mundum gefa oss undir ríkisþíngið ef frumvarpi stjórn-
arinnar ekki væri hrundið, til að mynda bls. 607—608,
622—625, 641 — 643, 643—644 og enn víðar; en þar er
ekki komið með eina einustu ástæðu fyrir nokkrum einasta
hlut, heldur er ekkert sagt með ræðunum.
Vér ætlum ekki og þurfum ekki að tala mikið um nefnd-
arálitin um stöðu Islands í ríkinu og um stjórnarskrána;
nema hvað það sýnir fálman og óstyrk, þar sem stendur
(II bls. 261—267) að Island sé ekki hluti úr Danmerkur-
ríki, en þó á sömu bls. (267) strax á eptir, að Island væri
sérstaklegur hlutiúrríkinu — hvorttveggja segir nefnd-
in sé gilt — og svo er loksins hrapað ofan á að biðja um
að það mætti verða óaðskiljanlegur hluti! Nefudin
vissi þá eptir allt saman ekkert betur en stjórnin hvað Is-
land er eða á að álítast. Ef þíngið hefði verið sjálfu sér