Gefn - 01.01.1871, Qupperneq 50

50
að í Slésvík eru nú töluð fjögur mál: fríska, danska, platt-
þyska ogháþVska; og af þessum fjórum málum varháþýskan
látin vera ofan á einúngis af því allir Danir lærðu hana í
skólunum, en þeir mundu ekkert eptir dönskunni, sem var
og er grundvallarmállvðskan í landinu. Vér þykjumst þess
fullvissir, að öll stjórnarskjöl Indíalands — þar sem vice-
konúngur ræður af Engla hálfu — muni vera rituð á ensku,
en hvorki á Sanskrit né Prakrít-máli; eins og stjórnarmál
írlands og Skotlands munu sjálfsagt vera öll samin á ensku,
en ekki á írsku eða galisku, sem er málflokkur sér og óskyldur
enskunni, þar sem danskan hefir tvo náskylda frændflokka
sinn til hvorrar handar: öðrumegin íslendskuna, en hinu-
megin sænskuna;
í öðru lagi munu Danir seint fá dregið Islaud suður
eptir eins og »Gefjun dró frá Gylfa glöð djúpröðul-öðla Dan-
markar auka« : en eptir því sem vér hugsum um þenna hlut,
innlimanina, þá gerum vér það að conditione sine qua non
að löndin sé samföst, því fullkomin innliman hlýtur að vera
alveg líkamleg eða jarðleg um leið og hún er andleg eða
lagaleg.
Vér þykjumst nú hafa sýnt að bæði innliman og »Personal-
Union« Islands sé einúngis tómar ímyndanir; og vér minn-
um enu á það, að í því andlega, nefnilega málinu og þjóð-
erninu, er öll »Realitet« falin, en ekki í þeim form-sökum,
sem alþíngið alltaf er að fást við, og þetta flvtur það apt-
ur með sér, að oss finnst fullkomið frelsi og sjálfræði vera
í enum nýju lögum um stjórnarhlutfall Islands, jafn vel þó
svo líti út sem þau muni eiga von á misjöfnum dómum.
Sextugasti og annar kapítuli úr Haralds sögu harðráða:
sE’ór konúngr þaðan til Högna, tók þar veizlu ok var all-
kátr, sagði konúngr sik spurt hafa vinsamlig orð Högna til
sín, ok lét honum því skyldu vel ráðit, kveðst konúngr vilja
gefa honum lendsmanns rétt. Högnisvaraði: með þökkum
vil ek taka, herra, aðra yðra vingan, ok allt þat er ek má,
skal ek vel til yðar gera, en lends manns nafn vil ek eigi