Gefn - 01.01.1871, Síða 61

61
ljóma. Um þetta geta menn raunar fengið nokkra hugmynd
í öllum enum kaldari fjallöndum; en náttúrlegt er, þó ferða-
mönnum, sem koma frá snjólausum og suðrænum bygðum,
verði starsýnt á slíkar undursjónir.
prátt fyrir það, þó ís og kuldi sé aðal-einkenui þessara
landa, þá hvíla þar samt eigi hin lífgandi öfl náttúrunnar,
þótt hún sé þar eigi svo fjölskrúðug að jurtum og dýrum
sem annarstaðar. Undir eins og sumarsólin nær að skjóta
beinni og varmari geislum á jarðarhvelið og bræða ísinn
og snjóinn í lautunum og enum þraungu dölum, þá spretta
þar upp ýmsar smájurtir eins og hjá oss, sóleyjar og kattar-
augu, víðÍL- og ýmsar grasategundir; sumstaðar hafa menn
jafnvel fundið grösug engi, þó þar fyrir sunnan væri allt
alþakið ús og snjó, og þar uorður af auðan sjó. Af dýrum
er þar ekki svo lítið sem menn skyldu halda, þó flest þeirra
sé faraldursdýr og dvelji þar eigi að staðaldri. Hreindýr,
hirtir og moskusnaut (loðinn nautpeníngur, lítill vexti) koma
frá meginlandi Ameríku þegar sumrar, og færast aptur suður
eptir undir veturinn; sömuleiðis birnir og úlfar; smávaxnar
mýs grafa sig í fannir og nærast þar á rótum og tágum ;
þar er og hvítur héri, sem sagt er að sofi í níu mánuði
samfleytt; þar eru refar hvítir á vetrum en gráir á sumrum,
og sumir bláleitir; hrafnar og uglur keppast við þessi dýr
eptir bráðinni. Einna mest kveður samt að hvítabjörnunum;
þeir eru ávalt á ferðinni, leggjast aldrei í vetrardvala og
hirða ekki um þó allt sé gaddað; þeir nærast einkum á
selum og fara því frá einum stað til aunars til að leita að
auðum sjó; þeir haf'ast mjög við á sundi og hittast opt
margar mílur frá landi. Sjófugl er og mikill á þessum
stöðvum og vita menn eigi hve lángt þeir muni fara til
heimsskautsins — líklega fara þeir íkríngum og yfir sjálfan
jarðarmöndulinn; þar eru allar enar sömu tegundir sem hjá
oss, og fuglberg víða; mýflugur liafa menn og fundið þar,
sumarfiðrildi og hunángsflugur. Alls konar hvalir. selir og
rostúngar byggja sjóinn, en nú er þeim stórum fækkað hjá