Gefn - 01.01.1871, Page 84

84
Nýjársvísa.
|>á nýjárið kemur, við sýngjum um sól,
um snjöinn og kuldan og gaddaðan hól,
um stjörnur og hirnin og stirðnaða sál
sem stríðir við lífsatlsins eldheita bál.
þá pósturinn þrælar með bögla og bréf
og blæs sér í gaupnir og talar um kvef:
J>á ljúkast upp dyrnar, þá líður þar inn
ljósfagur engill með seðilinn minn.
Og það er sú ósk sem að altaf er ný,
þó eldgömul samt sé bún rauninni í:
að fieira þig gleðji, en færra sé það
sem færir þér óyndi huganum að.
J>ú verðskuldar gott, því að það veit mín trú,
að þú ert sú einasta lifandi frá
sem ódauðlegleikans á eilífan stól
eg mundi setja sem geislandi sól.
Og betur en Ólafsen óska jeg liér
að allt megi brosa og hlæja við þér,
og gleðinnar rósir þín gróa við spor
þá guð breytir kuldanum aptur í vor.