Gefn - 01.01.1871, Side 85

Sumarvísa.
Fegursta rósanna rós, þig röðulgeislarnir skæru
signi um sólfagra stund!
Svannanna ljósasta ljós, þig lífgjafans englarnir mæru
blessi með brosandi lund.
Nú rennur sumar og sól af silfruðum austmarar straumi,
liljur og lifandi blóm!
Kossar sem kvöldblíðan ól, í kyrð og ástsælum draumi,
friðar við fjarlægan óm:
Gleðji þig sumar og sæld, er svífur um bafið og löndin,
eilífum fjörgjafa frá.
Mundu að gæfan er mæld, en minnug er almættis höndin,
hún mun ei setja þig hjá.