Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1893, Qupperneq 15

15
hér á landi, má færa mörg Ijós rök að af sögum vorum. Hér
er og þess að gæta, að undir «Flókatóftum» er hörð vallgróin
grund og beinhörð möl undir. Það er því skiljanlegt, að tóftir
geta afarlengi geymzt, þar sem jarðvegr er þannig, hafi ekkert
verið við hreyft. Að cndingu skal eg geta þess, að séra Þor-
valdr prestr á Brjánslæk var með mér í allri þessari rannsókn,
og veitti mér sérstakt lið, og sama er að segja um Davíð Sche-
ving iækni.
Spölkorn fyrir innan Flókatóftir skerst inn úr Vatnsfirði vik
löng og mjó, sem heitir enn i dag »Þrælavogr«. Þar er sérlega
góð lending, enn ómögulegt að hafa þar uppsátr, því að klettar
eru á 3 vegu. Það er sjáanlegt, að Flóki hefir valið til vetrsetu
hinn fegrsta stað, sem til er í Brjánslækjarlandi við sjóinn, og
var slíkt venja fornmanna.
Ut á Melunum fyrir utan Brjánslæk er girðing nokkur, sem
kölluð er »Þrælatröð». Hún er ferhyrnd, og eru veggirnirhlaðn-
ir beinir úr stóru grjóti. Veggirnir eru nú um 10—12 fet á
þykt, enn niðrsokknir og standa lítið upp úr jarðveginum, enn sjást
þó glögglega allstaðar. Uirðingin er um 20 faðma á annan veg
en á 17 faðma á hinn. Omögulegt er að segja, til hvers þetta
stórkostlega mannvirki hefir verið haft, því að nú sjást engar
dyr á girðingunni. Enn í útsuðrhorni hennar er eins og lítið
grjóthlað, og víst er það, að girðingin er mjög svo fornleg. Heirn-
ar nær túninu er lækjarfarvegr sá sem kallaör er Brjánslækr
og bærinn dregr nafn af. Hann er nú þur og mjög svo grunnr
að ofan, enn dýpkar, er neðár dregr. A vetrna er vatn í hon-
um, og rennr hann úr svo kölluðum »Gormi» — mýri — þar
fyrir ofan.
Þorskafjarðarþing.
13. ágúst.
Þorskafjörðr gengr inn fyrir vestan og norðan Reykjanes
sem kunnugt er. Hann er langr og mjór fjörðr, um þrjár vikur á
lengd, eða meir. Botninn á firðinum snýr nær í austnorðr.
Upp af fjarðarbotninum er sléttlendi mikið og renna þar tvær
ár ofan í fjörðinn, Þorskafjarðará að norðanverðu, enn Músará
að landsunnanverðu. Kollabúðir standa og þeim megin skamt
upp frá fjarðarbotninum, eini bærinn sem þar er. Hinn forni
þingstaðr, eða þær búðatóftir, sem nú sjást, hefir verið upp frá