Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1893, Blaðsíða 54

54
Böðvarshaugr.
(23. jiilí).
Böðvarshaugr stendr í ofanverðum Böðvarsdal uppi á svo
kölluðum Laugarhólum, sem er hálendi, er gengr þar úr fjalla-
hnjúknum niðr i dalinn. Þetta er afar-stór hæð, mestöll grasi
vaxin. Hún er nokkuð hryggmynduð, og snýr út og inn eftir
dalnum. Við Jón alþm. mældum hæð þessa við rætrnar, og er
hún kring um 50 faðma á lengd, að þvi er mælt verðr, enn
breiddin er miklu minni. Til beggja enda liggur eins og tagl úr
hæðinni. Hæð þessa svo kallaða haugs gat eg ekki mælt> enn
minna enn 6—8 mannhæðir er hann naumast, og jafnvel meir,
þar sem hann er hæstr. Ofan við hauginn er slétt flöt grasi
vaxin, mjög falleg, og yfir höfuð er hér mjög fagrt uppi i daln-
um, enda er dalrinn allr með sléttum eyrum meðfram ánni. Það
er óhugsandi, að hér sé mannaverk á þessum haug, þar sem
stærðin er svo ákafleg, enn eg skal þó láta hvern ráða sinni
meiningu um það, enn get þess að eins, að frá Böðvarsdal og upp
að þessum svo kallaða Böðvarshaug er óefað s/4 hlutar úr mílu,
og jafnvel meira. Það er auðséð, að á hinu áðrnefnda Laugar-
seli er fornt bæjarstæði. Þar sést ijóslega upphækkun undan
bænum; er þar og alt vallgróið; tóft mikil og ákaflega fornleg er
skamt frá bæjarstæðinu; sáum við þar votta fyrir fornum tún-
garði langt fyrir framan selið, sem liggr þar þvert ofan á eyrina,
og hefir hér verið allstórt tún.
Eg skal geta þess, að rétt fyrir utan Laugarsel rennr gil
þvert ofan úr fjallinu og niðr í ána, sem kallað er Laugará, og
hefir það rutt fram grjóti miklu og eyðilagt mikinn hluta
túnsins á Laugarseli, og bærinn því tekizt af. Utan við ána er
hálendi nokkurt, er gengr niðr úr hlíðinni, enn eyrar fyrir utan,
á leiðinni til Eyvindarstaða, og liggja þær lægra; þess vegna
sést ekki frá selinu láglendið í dalnum, og kemr það því heim
við orð sögunnar, sem bezt má verða, þvi að svo er að sjá, sem
Þorkell hafi ekki séð til ferða Bjarna, þegar hann var kominn
fram hjá bænum, og þess vegna þurfti hann að ganga aftr á
ferilinn til að ieita að nýjum mannasporum. Þess skal getið, að
frá daismynninu, þar sem þeir Þorkell hafa komið otan af heið-
inni, er svo sem lítil bæjarleið til bæjarins, sem stendr inst i
dalnum, þar sem sléttlendið byrjar. Þessu öllu ber svo vel sam-
an við söguna, sem bezt má kjósa. Eg skal enn geta þess, að
hinum megin i dalnum, skamt frá Eyvindarstöðum, er önnur hæð,