Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1893, Qupperneq 40

40
sumir héldu að hér væri haugr Hrafnkels, enn sögunnar orð hafa
reynzt mér trú í alla staði, að frátekinni þeirri misritun, sem
áðr er sagt. Að nafnið var týnt að mestu, getr komið af því,
að dalrinn var svo lengi í evði, sem áðr segir. Enn með því að
eg var kominn hér um svo langan veg og torsóttan, einungis til
að rannsaka, og mundi aldrei koma hér fraraar, þótti mér ein-
sætt að reyna, hvort hér fjmdist nokkuð eða ekkert. Eg fékk
mér því tvo menn til að grafa hér í. Lét eg fyrst byrja að neð-
an og gera breiðan gröft þvert gegnum þetta mannvirki og þar
niðr. Fyrst var ekki annað að sjá enu mold, enn þegar kom á
aðra alin niðr, fór talsvert að festast fyrir, þar til kom eins og
þétt leirlag á sumum stöðum, og það svo, að örðugt var að kom-
ast niðr úr því, enn þar sem járnrekan komst niðr, var lausara
undir. Þegar kom niðr úr þessu fasta lagi, komum við ofan á
birki og annarskonar tré, sem mér virtist að væri eins og dreift
hingað og þangað á vissu svæði. Enn það merkilegasta við þetta
var, að ýmsar þessar viðartegundir vóru sem sviðnar í eldi að
utan, og sáust víða þess konar eldsmerki á trénu; þannig var t.
d. einn birkilurkr, sem var eins og tegldr utan eða höggvinn,
svo að á honum vóru litlir fietir, og svört húð þar utan á. Hér
undir fann eg mannsbein; höfuðið sneri í suðr, enn fótahluti í
norðr; mörg af beinum þessum vóru nokkurn veginn hvit, haus-
kúpan, kjálkar, leggir og mjaðmir, og fleiri af smærri beinum.
Utan um bein þessi vóru víða einhverskonar svartar, smágerðar
tægjur, enn það var svo fúið, að ekki varð með neinu móti séð,
hvort þetta hefði verið nokkurskonar vefnaðr. Tennrnar vóru
heilar.
Rétt íyrir ofan vóru önnur mannsbein; þau sýndust liggja
nokkuð öðruvísi, ekki eins reglulega og meira á sundrungu, og
lágu hin fyrtöldu bein til hliðar; svo var hér minna af beinum,
nema aðalbeinin eða hin stærri; tennurnar heilar, enn kjálkarnir
fúnari. Hauskúpa þessi sýnist fremr svipmikil, og augnaumbún-
ingrinn mikill, nefið söðulbakað, og hafið upp framanvert, að því
er sýnist. Öll þessi bein vóru á tveggja álna dýpi undir yfir-
borði jarðar. Eg skal taka það fram ljósara, að þessar viðar-
tegundir, sem vóru mjög svo fúnar, hafa verið lagðar ofan á
likin; einkanlega sást það á hinu fyrtalda, enn hitt var meira
óreglulegt. Enga hluti fann eg hér aðra, sem heilir vóru, nema
ryðmold og græna mold, og ýms þess konar merki. Eg skal geta
þess, að jarðvegrinn er hér sandi blönduð mold, sem seint fúnar
í. Nú segir í niðrlagi Hrafnkelssögu, bls. 30—31: »En Hrafnkell