Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1914, Qupperneq 5

5
vestan Bryggjuhúsið, og mun þar frá upphafi hafa verið skips-
uppsátur.
Ingólfur hefir eflaust ekki látið á löngu líða áður en hann bygði
hof og hefir hann þá sennilega bygt það í Reykjavík; jafnframt mun
hann og hafa tekið upp goðorð og varla getur hjá því farið, að þeg-
ar á dögum Ingólfs hafi verið farið að halda þing til að dæma mál
manna, en hvergi er getið um, hvar það þing hefir verið haldið;
í Reykjavík heita sem kunnugt er »Þingholt«; hvaða þing þau eru
kend við vita menn eigi, en vel má vera að nafnið sé frá dögum
Ingólfs og sé dregið af þingi, sem þá hafi verið haldið þar; seint á
18. öld stóð þar að vísu þinghús Seltjarnarneshrepps, en ef holtin
hefðu nafn eftir því, mundu þau fremur hafa verið nefnd >Þinghús-
holt«; holtin mundu einnig áður hafa haft eitthvert annað ákveðið
nafn, sem einhverjar endurminningar mundu vera til um
Eftir því sem ráða má af Flóamannasögu, hefir Ingólfur verið
nokkuð innan við þrítugt, er hann reisti bú í Reykjavík; kona hans
hét Hallveig Fróðadóttir; sonur þeirra var Þorsteinn, er höfðingi
varð eftir föður sinn. önnur börn Ingólfs eru eigi nefnd, því það
sem segir í Kjalnesingasögu, að Helgi bjóla hafi átt Þórnýju dóttur
Ingólfs, er eigi að marka, því sagan er öll svo óáreiðanlegur sam-
setningur. Það er þó mjög líklegt, að Ingólfur hafi átt að minsta
kosti eina dóttur, og má ráða það af þvi er segir í Njálssögu, að
um miðbik 10. aldar hafi Engey og Laugarnes verið eign Þórarins
Ragabróður og Glúms bróður hans; þeir bræður bjuggu á Varmalæk
í Borgarfirði; Engey og Laugarnes voru sameign þeirra bræðra eins
og föðurleifð þeirra Varmilækur; er því líklegt að þær jarðir tvær
hafi einnig verið erfðafé þeirra; en sé svo þá er mjög líklegt, að
móðir þeirra bræðra, en kona Oleifs hjalta á Varmalæk hafi verið
dóttir Ingólfs og kemur það vel heim við aldur þeirra; á hinn bóg-
inn er óskiljanlegt að nefndar jarðir hefðu getað verið gengnar svo
fljótt úr eign Reykvíkinga til borgfirðskra manna öðru vísi en að
erfðum.
Eftir því sem ráða má af Egilssögu sigldi Ingólfur til Norvegs
sama sumarið sem hann settist að í Reykjavik; sagði hann góða
landkosti á íslandi og varð mönnum í Norvegi tíðrætt um þetta efni.
Eftir hvötum Ingólfs kom Skallagrímur vinur hans hingað til lands
árið eftir, en Ketill hængur, vinur Skallagríms, fór hingað þegar
sama sumarið sem Ingólfur kom til Norvegs. Innan fárra ára kom
svo hver landnámsmaðurinn eftir annan: mun það fyrst hafa verið
helzta hvötin fyrir þá, hve vel Ingólfur hefir látið af landinu og
hinum nýja bústað sínum. Meðal landnámsmanna voru fjölda marg-
ir er áður höfðu átt bólfestu fyrir vestan haf; einn hinn fyrsti þeirra