Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1914, Blaðsíða 7

7
hið fyrirhugaða ráð, en ekki til að leita að hentugum þingstað; til
þess hefði hann eigi þurft að »kanna< Austfirði eða Vestfirði, því
að þeir voru svo afskektir að eigi gat verið umtalsmál að setja alls-
herjarþingstaðinn þar. Þótt þess sé eigi getið, hljóta þó einhverjir
eða einhver af goðunum, sem mikið átti undir sér, að hafa verið
því máli fylgjandi frá upphafi, að landið sameinaðist í eitt allshejar-
ríki; slíkir hlutir verða ekki eins og af sjálfu sér; oftast verður
þeim eigi framgengt nema með »járni og blóði«, en hér kemst al-
þingi á með friði og samkomulagi. Af goðunum sem uppi voru um
920 er enginn líklegri til að hafa átt mestan þátt í þessu en Þor-
steinn Ingólfsson, og ætla má að það hafi jafnvel verið hann, sem
fengið hefir Ulfljót til að semja frumvarp til allsherjarlaga; að minsta
kosti er lítt hugsaniegt, að Ulfljótur hefði farið að takast þetta á
hendur, nema hann vissi fyrirfram einhverja af höfðingjum landsins
þessu fylgjandi. Eitt atvik sýnir og, að Þorsteinn hefir stutt að setn-
ingu alþingis að minsta kosti flestum fremur. I Islendingabók segir,
að maður, er land átti í Bláskógum, hafi orðið sekur og að land hans
hafi orðið allsherjarfé, en það gat það ekki orðið meðan ekkert allsherj-
arríki var til, nema sem gjöf; meðan hvert goðorð var ríki fyrir
sig hlaut sektarféð, að því leyti sem það eigi féll til sakaraðila, að
falla til Þorsteins og þingmanna hans, þar eð Bláskógar voru í
Kjalarnessþingi. Þorsteinn Ingólfsson hefir því hlotið að gefa land
þetta í Bláskógum til þess alþingi yrði sett þar. Að öðru leyti er
sennilegt, að þar sem Þorsteini var áhugamál að fá myndað eitt
allsherjarríki á Islandi, þá hafi hann viljað láta sem minst á sér
bera við undirbúninginn undir það, til þess að aðrir goðorðsmenn skyldu
eigi halda að hann hefði í huga að ná yfirráðum yfir þeim; að slík
tortryggni hafi verið til, má ráða af þvi, að goðarnir skyldu ganga
fram hjá Þorsteini við lögsögumannskosningu, nema hann hafi sjálf-
ur skorast undan því, að vera kosinn, en það gat hann einnig hafa
gert til þess að eyða tortryggni goðanna. Sé þessu þannig varið,
þá verður skiljanlegra að eigi er tilnefndur neinn af valdamönnum
landsins, er hlut hafi átt að því að alþingi var sett og landið varð
eitt ríki. Af því að alþingisstaðurinn var í Kjalarnesþingi þá lá
það undir Reykjavíkurgoðann að helga alþíngi og var hann því
kallaður allsherjargoði.
Konu Þorsteins þekkjum vér eigi, en sonur hans var Þorkell
máni og dóttur átti hann, er Þórhildur hét; í Sturlungu er frá henni
rakin ætt til Skarðs-Snorra og frá honum má svo rekja ættir til
vorra daga. Þorsteinn mun vera fæddur um það leyti er ísland
bygðist, en hve lengi hann hefir lifað er ókunnugt.
Þorkell máni tók við mannaforræði eftir föður sinn; hann var