Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1914, Síða 20

20
lét vera garn á vinduteininum svo þér sjáið hvernig undið var á
hann, sem er alt í kross, því annars hefði flóknað vindan. Slangan
eða sá óofni þráður, var ætíð gerð upp, og vafin yfir slána á bak
við rifinn, en þegar hún tók að styttast var hún lögð yfir um loku-
þollana. Göt þau, er sjást á hleinunum, lét eg gera til að sýna,
hvernig rakið var til vefnaðar; í þau var stungið hælum til að rekja
á þráðinn, í staðinn fyrir rakgrind, sem nú er höfð; en götin voru
miklu fleiri á þeim fullstóra; hælar þessir voru teknir úr meðan
ofið var, og aldrei hafðir í götunum nema meðan rakið var. Kljá-
steina gat eg ekki fengið með götum á (eins og þeir þó voru), þess
vegna saumaði eg utan um þá til að geta hnýtt fetana í þá. Skil-
skaftið er ekki brúkað nema meðan settur er til vefurinn, það var
haft í skilinu, meðan höföldin voru lögð á skaftið. Þegar ofið var
vaðmál, voru hafaldasköftin 3, en svo mörgum sköftum var ómögu-
legt að koma við á þessari grýtu; höfðum við því dúk, og eitt haf-
aldaskaft; en þetta er svo illa ofið, það var ekki hægt betur í þessu,
því það lætur alt undan þegar á að slá. Skeiðin er ólíkust því sem
hún á að vera, og sagði sá sem smíðaði, að ómögulegt væri að koma
réttu lagi á hana svo litla; en safnið á eina úr hvalbeini, svo það
gerir minna til.
Stúlkan, sem færir yður þessa ómynd, á að segja yður hvernig
á að brúka meiðmarnar, það er ekki gott að lýsa þeim. — Eg bið
yður nú að endingu að fyrirgefa mér hvað þetta alt er ófullkomið;
en eg mátti ekki hafa hann stærri, hann varð þá ekki fluttur. —
Vænt þætti mér um að fá að vita með nokkrum línum, hvernig
yður líkar þessi sending.
Virðingarfylst
Anna Thorlacius*.
Bréfið, vefstóllinn með vefnum byrjuðum og allt tilheyrandi
meðtekið 2. júní 1877; bréfinu svarað og þakkað 10. júní s. á.
Kafli úr bréfi frá sömu konu til sama, sem svar upp á bréfið
frá 10. júní 1877:
»Það gleður mig svo ósegjanlega, að yður gat líkað þessi ófull-
komna sending mín. Þér biðjið mig að gefa yður upplýsingar um
hvernig rekja eigi; því er ekki gott að lýsa, og þess vegna sendi
eg yður nú með bréfi þessu dálitla grind, sem þýðir vefstólinn, með
þræði á, sem verið er að rekja, og hefi eg beðið Ólínu mágkonu
mína að útskýra betur fyrir yður, hvernig á að fara að því, og mun-
uð þér fljótt sjá að slangan getur orðið löng á fullbreiðum vefstað,
þegar rakið er á mörgum hælum; hönkin, sem hangir við grindina,
heitir varptá, eða vartá, ekki veit eg hvort nafnið er réttara, enda