Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1885, Blaðsíða 14

14

að hestrinn væri honum gefinn. Menn höfðu og þá
trú, að til væri þau hross, er einkar væri veðrspá, og
vissu fyrir illviðri og kæmi þá heim til húsa, er vont
veðr væri í nánd. J>á héldu menn og, að hross gæti á
stundum jafnvel vísað mönnum til bólstaðar þess, er
happasæll væri að setjast að á1.
J>að lýsir sér annars á öllu, að fornmenn hér á
landi hafa fundið það, hversu hrossin vóru þeim ómiss-
andi, og fyrir því höfðu þeir mikið traust á þeim, og
þótti harla vænt um þau.
þ>á var geitfénaðr einn af þeim peningi, sem land-
námsmenn höfðu með sér. þ>á er Hallfreðr, faðir Hrafn-
kels Freysgoða, flutti bygð sína, misti hann geit og
hafr, er eptir varð, í skriðu. Björn sonr Moldagnúps,
sem bygði suðr í Grindavík, eptir að þeir feðgar urðu
að flytja sig burtu úr Skaptafellssýslu, átti geitfénað
svo mikinn, að hann var af því Hafrbjörn kallaðr.
þ>órir Helgason fékk hjá Akra-f>óri, sem Guðmundr
hinn ríki sótti til sektar, 30 hafra fyrir liðveizlu við
hann. A Bergþórshvoli hjá Njáli er getið um hafr
einn, er jafnan gekk í túni og enginn mátti á braut
reka, og á Austfjörðum eru nefnd geitahús2. Nú er
geitfénaðr svo að kalla hvergi nema í Jdngeyjarsýslu,
og hann þar næsta fár; en bæði dæmi þau.^er til hafa
verið færð, og sem tína mætti til töluvert fleira af, og
svo hin mörgu örnefni, sem dregin eru af geit, hafri
og kiði, sýna fullljóst, að geitfénaðr hefir verið haldinn
mjög víða um land. Hafrar Akra-J>óris, — og það er
næsta líklegt, að J>órir Helgason mundi naumast hafa
þorað fyrir fjandmanni sínum Guðmundi rfka að þiggja
1) Hrafnk. s., bls. 7—8. Vatnsd. s. kap. 34. bl3. 15. Grettis s.,
kap. 14. bls. 24. Landn. II. kap. 5. bls. 77.
2) Landn. IV. kap. 12. bls. 270. ísl. forns. I. bls. 170. þáttr af
Guunari þiðraudabana prentaðr með Laxd. bls. 252.