Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1885, Blaðsíða 18

18
í kringum fjárhúsin, og það þó þau væri í högum úti,
vóru og tún; hafa þau án efa verið girt og sauðataðið
þá verið haft til áburðar. Slik tún vóru á stundum
kölluð gerði, ogber nafnið með sér, að þau hafa um-
girt verið1.
f>ó túnin hafi án efa verið aðal-ræktunarlandið,
þá vóru engjar samt ekki með öllu óræktaðar; það er
víst, að forfeðr vorir þekktu vatnsveitingar og notuðu
þær á engjar sfnar þeim til bóta. Grímr kögr keypti
læk af Ljóti hinum spaka á Ingjaldshóli fyrir 20 hund-
ruð, til að veita honum á engi sitt, og hefir þá lækr-
inn eptir núverandi verðlagi kostað mikið á annað
þúsund króna, og er það ljóst dæmi þess, hversu mik-
ils menn í þá tíð möttu vatnsveitingarnar. Um sama
lækinn er án efa talað í sögu Hávarðar ísfirðings, og
sést þar, að í honum vóru stfflur og þær vel um bún-
ar, svo að hemill yrði hafðr á vatninu. Að vísu eru
ekki vörzlugarðar fyrir engjum nefndir í sögum vorum,
svo að eg hafi tekið eptir, en mjög er lfklegt, að þær
hafi sumstaðar umgirtar verið. þ>orsteinn Egilsson á
Borg lét gjöra garð yfir þvera Grísatungu milli Langa-
vatns og Gljúfrár. Hvort þetta hefir verið vörzlugarðr
fyrir engjar eða haga, verðr eigi séð, en víst er um
það, að verkið hefir mikið verið, því sagan segir, að
hann hafi látið marga menn vera þar að starfi um
vor2. í Eyrbyggju er getið um hagagarð milli landa
eða landamerkjagarð, og sýnir þetta hvorttveggja, að
fornmenn hafa ekki verið smátækir til jarðabótavinn-
unnar, og má af slíku geta sjer til, að þeir hafi og
látið sér hughaldið, að friða engjarnar með girðingum.
1) Vopnfirðinga saga, Kbh. 1848, bls. 27. ísl. forns. I. bls. 170.;
II. bls. 74. Vígastyrs og Heiðarvíga saga, kap. 27. bls. 859. ísi.
forns. I. bls. 134—35.
2) Landn. II. kap. 28. bls. 145. Hávarðar saga, bls. 35. Egils
saga, kap. 87. bls. 221.