Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1885, Page 47
birni fjjóðrekssyni, er Hávarðr halti drap, og hafa þær
að öllum hkum verið víða þar, sem mikil var skipa-
ferð og opt þurfti að lenda. Skipum var stýrt með
stýri, en eigi með ár, eins og seinna var títt, og var
höfð taumastjórn. Akkeri eða á stundum stjóri og fest-
ar til að liggja við fylgdu og skipi hverju; var það
mjög títt, þá er menn vóru i sjóferðum og tóku sér
náttstað eða urðu að bíða einhverstaðar sökum and-
viðris, að menn lögðu skipið fyrir akkerum nálægt
landinu, en fóru sjálfir á land, reistu þar tjald og lágu
i því. Fornmenn vóru siglingamenn djarfir, enda er
víst, að þeir hafa mjög vel kunnað að haga seglum
og nota þau. En fyrir kom það þó, eins og vitaskuld
er, að menn sigldu djarft um of. þannig fórst höfð-
inginn þorkell Eyólfsson frá Helgafelli, seinasti maðr
Guðrúnar Usvifsdóttur, að hann sigldi sig um, þá er
hann var að flytja heim til sín kirkjuvið þann, er hann
hafði sótt til Noregs. Hverskonar seglbúnað menn hafi
haft til forna, það verðr eigi sagt; en að líkindum hafa
menn haft rásegl, þvi að jafnan kölluðu fornmenn það
að fella segl eða hlaða seglum, er vér nú köllum að
taka saman1.
Vinna, bústjórn, utanferðir o. ti.
Að vinna allt, sem fyrir kom, að minnsta kosti
allt það, sem þokkalegt var, þótti í fornöld sérhverjum
manni sæma, og þvi var það, að vinnan var eigi að
eins hlutverk almúgans, heldr stunduðu og börn höfð-
ingja og jafnvel sjálfir höfðingjarnir vinnu. það er tek-
ið fram um Guðmund hinn ríka, sem einstakt dæmi,
að hann lét eigi syni göfugra manna, sem með honum
1) Grettis saga, kap 83. bls. 183. Hávarðar saga, kap. 9. bls. 26.
Egils saga, kap. 30. bls. 61. Fóstbræðra saga, kap. 11. bls. 36. Lax-
dæla, kap. 18. bls. 36. kap. 76. bls. 218. Gull-þóris saga, kap. 11.