Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1885, Blaðsíða 122
1
122
lítilfjörleg. Einkum bar það opt við, að sár inn á milli
liðamóta eða holsár á kviðnum höfðu þessar hættulegu
afleiðingar, og áður en umbúðir þær voru fundnar,
sem vörðu rotnun, var það af læknum allajafna talið
mjög hættulegt, að særa t. a. m. knjen inn í liðapok-
ann, og skyldi það forðast sem mest að auðið væri.
f>ess konar illkynjuð og banvæn ólgusóttarflog komu
mjög opt fyrir hjá sængurkonum, því að stórt sár
kemur, þar sem fylgjan losnar við barnslegið. Auk
þess var sú raunin, að ólgusóttarflog þessi voru mjög
sóttnæm, svo að við mátti búast, að þau flyttust frá
einum sjúklingnum til annars, þar sem þau komu
fyrir, svo sem í spftölum eða annarstaðar, þar sem
margir sjúklingar með sárum voru komnir saman. f>að
hefur og opt viljað til, að sár, sem í sjálfum sjer hafa
verið litilfjörleg, og vel á veg kominn að gróa, allt í
einu hafa umhverfzt, gröpturinn hefur opt orðið ill-
þefjaður, sjúklingurinn fengið ólgusýki, og beðið opt
bana. f>að hefur kveðió svo mikið að þessu, að loka
hefur orðið spítölum þeim um langan tíma. þar sem
sjúkdómurinn hefur verið magnaður, og þeir taldir ó-
hafandi að sinni. Hinum „antiseptisku11 umbúðum eig-
um vjer það að þakka, að vjer getum nú skorið hina
torveldustu skurði, svo að Iftilli hættu sje bundið, og
að slíkir stórskurðir opt gróa saman á furðu-skömm-
um tíma. Eptir að grunurinn var vakinn um, hvað
bakteríur kynnu að vinna að þessu, leið eigi á löngu,
unz það var sýnt og sannað, að það voru einmitt þessi
kvikindi, sem hjer voru á ferðinni. Smátt og smátt voru
fundnar bakteríur eigi að eins f hinni illþefjuðu vilsu,
sem rann úr sárunum, heldur einnig í kaunum þeim
og kýlum, sem finna má hjer og hvar f lfkamanum,
bæði milli vöðvanna, f liðamótum og annarstaðar, og
jafnframt í blóðinu, þegar sjúklingurinn hafði sjerstaka
tegund illkynjaðrar ólgusóttar. J>ess vegna var tekið