Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1885, Page 32
32
um og hríðum, og er það eðlilegt, er fé liggr úti á
vetrum, þá allra er veðra von; og þó að forfeðr vorir
væri miklu meiri búmenn, en niðjar þeirra hafa um
langan aldr verið, þá brann þó hið sama við hjá þeim
og oss, að fyrirhyggjuleysi með fóðrbyrgðir orsakaði
fjárfellir og eignamissir; geta sögurnar eigi sjaldan
um fjárfellir og þar af leiðandi harðindi. Er þess þá
getið, að menn leituðu sér bjargar við sjóinn, eins og
svo opt hefir tíðkazt hér á landi á seinni öldum, þá er
hörð ár hafa eytt landbúnaðarstofni þeim, en fyrir-
hyggjulitlir eigendr höfðu sett að meira eða minna
leyti á vogun. Að vanhöld hafi í fornöld verið alltíð
af illviðrum og hor, má marka af þvf, að f Eyrbyggju
er þess getið um bónda nokkurn til merkis um sér-
staka auðsæld hans, að fé hans hafi aldrei dáið af
megrð né illviðrum. |>ó höfðu sumir þá varúð, er illa
heyjaðist, að hlutast til, að menn skæru svo að haust-
inu, að fóðr væri nokkurn veginn nægilegt handa pen-
ingi þeim, er á vetr var settr; en misjafnlega var slfku
hlýtt1.
Eins og nærri má geta, hafa fornmenn lagt frá
árlega eigi fáan pening, því að af miklu var að taka.
Aðal-slátrtíminn var að haustinu, eins og enn er títt hér
á landi. |>ó má sjá þess mörg dæmi, að fornmenn
slátruðu miklu optar en á haustin, og hafa þeir því
átt kost á að borða nýtt kjöt miklu optar en sveita-
bændr nú um stundir. pá. er þeir deildu á vorþingi,
f orsteinn á Borg og Steinarr, þá kom Egill faðir por-
steins til liðs við hann, og lét þá f orsteinn slátra þrem
yxnum f þingveizlu handa föðursínum. f>áerVemundr
kögr lét ljósta Steingrfm á Kroppi með hrútshöfðinu
1) Harðar saga, kap. 23. bls. 75. Landn. III. kap. 4. bls. 182.
Hænsa-þóris saga, kap. 4. og 5. bls. 131—140. Njála, kap. 47. bls.
73. Droplaugarsona saga, bls. 13. ísl. forns. I. bls. 226. Fóstbræðra
saga, kap. 6. bls. 22. Eyrbyggja, kap. 37. bls. 290.