Eimreiðin - 01.09.1901, Qupperneq 18

17«
börnin, þó ekki sé til annars?« sagði sá, sem varði málstað prest-
anna.
»Ekki held ég það. Pau læra nóg ilt á skólunum, þó prestar
bætist ekki við.«
»Ég heyri, að þú ert reglulegur prestahatari. Eru margir þar
nyrðra eins og þú?«
»Ég veit ekki. En hitt veit ég, að við kærum okkur ekki um
prest.«
»En nú skulum við skoða þetta öðruvísi,« sagði hinn, sem
ekki vildi hætta við svo búið. »Setjum nú svo, að þú værir veikur
og kominn í andlátið. Éú veizt, að á banasænginni lx'ta menn
öðruvísi augum á lífiö, en meðan menn eru heilbrigðir. Ef þú
lægir nú fyrir dauðanum, hverrar stéttar mann mundir þú þá helzt
vilja hafa hjá þér?«
»Ekki veit ég tarna, en óvíst þyki mér, að ég mundi annan
fremur kjósa en Pétur lækni. Hann hefir fengist við lækningar £
mörg ár og hepnast hreint prýðilega, því ég tel ekki, þó hann
gæti ekki læknað kúna hjá honum Grími í fyrra, því hún var
ólæknandi. Við, ég og Grímur, fórum báðir innan í hana, og það
var svo sem auðséö, að hún gat ekki lifað, hver sem sá þá skepnu
innan. Parna vóru lungun alveg tærð í sundur, og gallið eins stórt
og í stærsta hesti. Pað var — — —
»Pú skilur ekki, hvað ég á við. Pað væri þýðingarlaust fyrir
þig að hafa lækni hjá þér, ef þú værir kominn í andlátið, því þá
mundi enginn læknir geta hjálpað þér. Hvernig var það, þegar
faðir þinn lá banaleguna? Kom ekki Árni prófastur til hans?«
»Ónei! Hann nefnilega lá aldrei neina banalegu.«
»Hvað segir þú? Lá hann aldrei banalegu?«
»Ónei. Hann hrapaði fyrir björg á heimleið úr kaupstað, og
var talað hann hefði ekki verið algáður.«
»Var það svo? En hann hefir samt verið trúrækinn maður.«
»Pað mátti nú segja,« sagði Jón og viknaði við. »Hann var
mesti trúmaður alla sína æfi. Las á hverju kvöldi frá veturnótt-
um til langaföstu, fyrst í Stúrmi og síðan í Pétri biskupi, eftir að
hann kom á gang. Æfinlega borgaði hann skilvíslega til prests
og kirkju, og ég heyrði Árna prófast oft segja, að enginn fóðraði
lömbin sín betur en hann Jón sinn á Litlu-Strympu. Og harðinda-
veturinn þá tók hann af prestinum sex lömb og fjóra geldinga,
og gaf þeim frá því í fyrstu viku þorra og fram í fardaga. ’Ég