Eimreiðin - 01.09.1901, Qupperneq 29

189
í fyrsta lagi þakkaði hann fyrir þann heiður, sem Ný-íslend-
ingar sýndu sér og stjórn sinni með því, að senda mann til að
ræða við þá jafnmikilsvarðandi málefni. fað sýndi, að þeir hefðu
traust á stjórn fylkisins, og þess trausts vildi stjórnin reynast
verðug. Ný-íslendingar hefðu ætíð verið óskabörn hennar, og
ekkert væri henni kærara en að sjá brautina lagða norður, og það
væri hún reiöubúin að styrkja með ráðum og dáð, hve nær sem tæki-
færi gæfist, og það mætti hann segja þeim nyrðra, En nú sem
stæði væri ómögulegt neitt að gjöra, því fyrst yrði að gera samn-
ing við eitthvert félag um að leggja brautina norður. Pegar það
væri fengið, mundi stjórnin athuga betur, hvað hægt væri að gera.
Hann hældi Jóni mikið fyrir mælsku og kvað sér ekki koma á
óvart, þó hann ætti eftir að verða foringi sveitar sinnar Og að
endingu bað hann Jón að flytja sína beztu kveðju og vináttuorð
til allra þar nyrðra, og hann vonaði eftir vináttu þeirra og aðstoð
framvegis.
Petta þótti Jóni gott svar. »Segðu höfðingjanum, að hann
megi treysta mér og okkur,« sagði hann. »Hann hefir gert góða
ferð mína, og þess skulum yið láta hann njóta, þegar í nauðirnar
rekur.«
Nú stóðu ráðherrarnir upp, kvöddu Jóti mjög alúðlega og
cndutóku, hve mikil ánægja þeim hefði verið að sjá hann. Síðan
skildu þeir, og Jón og félagar hans fóru burt sömu leið, og
þeir komu, en nú tóku þeir ekki rafmagnsvagninn, heldur gengu
ofan Broadway, og fóru inti á fyrsta hótel, sem þeir lcomu að, og
gæddu Jóni þar sómasamlega á mat og víni og sögðu, að stjórnin
vildi svo vera láta.
F*að hallaði af miðjum degi, þegar þeir fóru þaðan. Jón var
í bærilegu ástandi og góðu skapi. Peir gengu norður Aðalstrætið
og sýndu honum á leiðintti eins mikið af dýrð bæjarins, og þeir
gátu. Pegar kom norður á hornið á Portage Avenue, þóttust
þeir þurfa að gera lykkju á leið sinni og vildu skilja þar við
hann.
»Héðan af getur þu ekki vilst,« sögðu þeir. »fú gengur
hérna upp strætið, törnar norður fyrsta stræti, krossar tvö stræti,
törnar upp það þriðja og heldur áfram, þangað til þú kemur að
þessu númeri,« og þeir fengu honum miða með númeri rituðu á;
»það er húsið sem þú lifir í. í*ar skaltu bíða, því við ætlum að
kalla þar í eftirnómi1, og taka þig með ofan í bæinn aftur.«