Eimreiðin - 01.01.1908, Qupperneq 42

42
sambandi við áðurnefnda fölsun hans; henni get ég alveg gengið
fram hjá, þar sem blaðið »Reykjavík« (nr. 77, 5. okt. o. s. frv.)
hefir flutt nákvæma þýðingu af grein minni eins og hún leggur
sig (nema að þar er slept innganginum og nokkrum mikilvægum
tilvitnunum og á bls. 240, í 4. dálki, er þar röng dagsetning 21/4.
48 í staðinn fyrir 28/i. 48). Til þessarar þýðingar verð ég líka
að vísa þeim lesendum, sem ekki hafa Gads Magasin við hönd-
ina, að því er snertir önnur atriði, þar sem útdráttur herra S. G.
er ófullnægjandi.
Með því að herra S. G. hefir skipað mótbárum sínum niður
í 10 greinar, þá ætla ég að svara þeim í sömu röð, nema að
þess ber að geta, að 8. greinin er þar undan þegin, af þeirri
ástæðu, sem ég þegar hefi til greint.
1. Með því að ganga á vald Hákoni konungi og örfum hans
samkvæmt norskum lögum gengu ísletidingar á vald Noregskon-
ungi sem slíkum og pd að sjdlfsögðu hinu norska ríkisvaldi, sem
þá var ódreift í höndum konungsins eins; eftir að stofnsett hafði
verið norskt ríkisráð, laut ísland þessu sameinaða norska ríki.s-
valdi, og að mönnum var þetta ljóst á Islandi, má meðal annars
sjá af skjali alþingis 1319, er það sneri sér til ríkisráðsins norska
(Jón Sigurðssoti: »Om Islands statsretlige Forhold« bls. 23, sbr.
Ný félagsr. XVI, 24).
2. Herra S. ■ G. álítur, að skattgjaldið hafi ekki gert Island
að lýðlendu, er væri háð Noregi, »því konungur gat einnig hag-
tært sköttunum til Islands þarfa, ef hann svo vildi.« Já, ef hann
(síðar meir hann og ríkisráðið) svo vildi; en einmitt það, að
norska ríkisvaldið gat varið því fé, er kom frá Islandi, alveg eftir
geðþótta sínum, sýnir glögglega, hvernig uppgjöfinni var varið,
enda hafði hinn norski sendimaður konungs, Hallvarður gullskór,
sagt Islendingum þetta fyrir fram og engar dulur á það dregið.
Að Jón Sigurðsson í riti sínu gegn prófessor J. E. Larsen líkir
þessu gjaldi, sem Island átti að greiða sem skattland Noregs, við
það fé, sem sjálfstæð ríki nú á dögum leggja á konungsborð, má
líklega telja meðal þess, er hann hefir flaskað allramest á (»er vel
nok en af Sigurdsens allerstörste Blottelser«).
3—4. Að löggjafarvald alþingis er ekki nefnt á nafn í upp-
gjafarskjalinu, er ómótmælanlegt; og að þessi sannreynd er mikil-
væg, er jafnvíst og hitt, að skjalið er i heild sinni stílfært með
miklu aðgáti af semjandanum, sem Jón Sigurðsson (Dipl. Isl. I,