Eimreiðin - 01.01.1911, Qupperneq 66

66
»Úr því það er svona ódýrt,« sagði auðkýfingurinn reigings-
lega, »viljið þér þá ekki gera svo vel að láta mig fá 10 sardínur,
6 brauðkollur . . .«
Og hann tiltók enn fleiri rétti á matsöluborðinu.
Maðurinn við matsöluborðið hlustaði á pöntun hans, en sýndi
ekkert snið á sér til að afgreiða hana.
»Hérna verða menn að borga fyrirfram,« sagði hann þurlega.
»Sjálfsagt — með ánægjul«
Og hann rétti honum tuttugukróna-pening: »Gerið þér
svo vel!«
Maðurinn við matsöluborðið ypti öxlum: »Nei, þetta er ekki
fimmeyringur.
Og hann kallaði á tvo veitingaþjóna og sagði: »Rekið mann-
inn þarna út.«
Auðkýfingurinn var í frámunalega vondu skapi, þegar búið var
að reka hann út.«
»Ekki nema það þó,« hugsaði hann, »hér eru ekki teknir
nema fimmeyringar. Skollans skrítið að tarna! Eg verð að fá
peningunum mínum skift í smámynt.«
Hann flýtti sér til sona sinna og birtist þeim í draumi.
»Takið þið gullið ykkar aftur,« sagði hann, »ég hefi engin
not af því. En látið mig í þess stað fá poka með fimmeyring-
um; annars dey ég úr hungri þarna á himnum.«
Synir hans urðu skelkaðir, fóru á fætur og gerðu eins og
faðir þeirra hafði skipað þeim — tóku gullið úr kistunni og fyltu
hana með fimmeyringum.
»Nú hefi ég smápeninga,« hrópaði auðkýfingurinn upp yfir
sig sigri hrósandi, um leið og hann enn á ný þrammaði að mann-
inum við matsöluborðið: »Látið þér mig nú fljótt fá eitthvað að
borða, ég er orðinn nærri hungurmorða.«
»Hérna verða menn ætíð að borga fyrirfram,« sagði maður-
inn við matsöluborðið.
»Sjálfsagt! Gerið þér svo vel!« svaraði auðkýfingurinn og
slengdi heilli hrúgu af fimmeyringum á borðið.
»Gerið þér svo vel, hérna eru peningarnir, en verið þér nú
fljótur í svifum.«
Maðurinn við matsöluborðið leit á peningana og brosti:
»Eg sé, að þér hafið ekki lært mikið, meðan þér voruð
þarna niðri á jörðunni. Hérna á himnum tökum við ekki þá pen-