Eimreiðin - 01.09.1915, Qupperneq 41

197
hún hafði nóg að gera, aö hugsa um stjórnmálin. En langmest
og bezt studdi blaðið Norburland. málið, og voru þeir ritstjórar
þess Einar Hjörleifsson og síðar Sigurhir læknir Hjörleifsson.
Einkum starfaði Nl. afarmikið fyrir málið í tíð Sigurðar, sem hik-
laust er sá maður, sem hefir sem pólitískur ritstjóri á peim drum
langmest unnið fyrir bindindismálið. En auk þess mátti svo
heita, að öll blöðin flyttu banngreinar, enda voru ritstjórar þeirra
templarar; og margar góðar greinar eru í Logréttu frá þeim tíma.
ísafold fór fyrst verulega að rita um aðflutningsbannið eftir at-
kvæðagreiðsluna.
Á þessum árum var vitanlega ekki einvörðungu unnið1 að
43. Kristján H. Jónsson.
44. Sigurður Hjörleifsson.
aðflutningsbannslögunum, þó það væri aðalstarfið. Pað var einn-
ig unnið að fjölda innanreglumála, og þó einkum að útbreiðslu
Reglunnar. það var aldrei búist við því á St.þinginu 1903, að
Reglan mundi fjölga mjög mikið meðlimum næstu árin. Um það
virtist ekki vera hugsað svo mikið. En næstu fjögur árin vann
þórður Thóroddsen mjög vel að útbreiðslustarfinu, og varð vel
ágengt. Eins og áður, var það Sigurður Eiríksson, er var allra
manna duglegastur. En auk þess komu nýir menn til sögunnar.
Má þar sérstaklega nefna Gubmund Þorbjörnsson, nú óðalsbónda á
Stórhofi á Rangárvöllum, Ásgrím Magnússon, skólastjóra í Rvík,
Lutrvíg Moller, verzlunarm. á Hjalteyri, Gubmund Magnússon, skáld,
Pétur Gwbmundsson, kennara á Eyrarbakka, Jón Jónsson, lækni,
Sigurð Pórólfsson, skólastjóra, o. fl. Og árangurinn varð sá, að
1. febr. 1907 höfðu undirstúkurnar 4854 meðlimi, en barnastúk-