Eimreiðin - 01.09.1915, Síða 45

201
Pétursson o. fl.). En þeir reyndust nálega alveg gagnslausir í
þeim starfa. Og svo hefir það ætíð verið, er meðlimir hafa
verið búsettir út um land. Starfið hvíldi algerlega á herðum
Reykvíkinganna. P. Thóroddsen var þá að flytja til Rvíkur frá
Keflavík, og var öunum kafinn og gat því ekki eins gefið sig
við málinu og ella. Varð það til þess, að málið komst þá ekki
lengra en það á alþingi, að nokkrir templarar þar og bann-
vinir tóku það til flutnings, en það komst aldrei á dagskrá.
Á alþingi 1905 tóku þeir Guðm. Björnsson landlæknir, Guðl.
Guðmundsson bæjarfógeti, Björn Kristjánsson kaupmaður, Ólafur
Ólafsson fríkirkjuprestur, Eggert fPálsson prestur, Stefán Stefáns-
49. Séra Ólafur Ólafsson.
;o. Séra Eggert Pálsson.
son óðalsbóndi og Einar Pórðarson prestur upp frumvarpið frá
1903 með örlitlum breytingum og fluttu það inn á þing. Fram-
sögumaður málsins þar var Guðm. Björnsson, og var í einu
hljóði sámþykt að setja 5 manna nefnd í málið í Neðri deild
og voru í nefndina kosnir Guðm. Björnsson, Guðl. Guðmundsson,
séra Árni Jónsson, prófastur á Skútustöðum, séra Magnús
Andrésson, prófastur á Gilsbakka, og Tryggvi Gunnarsson,
bankastjóri.
Guðm. Björnsson reit ýtarlegt nefndarálit, og lagði nefndin
einu hljóði tii, að frumvarpið væri ekki tekið til frekari umræðu
á því þingi, en í þess stað væri samþykt þingsályktunartillaga
um, að skorað væri á stjórnarráðið, að láta fram fara atkvæða-
greiðslu allra kosningabærra manna á landinu um það, hvort lög-
leiða skyldi bann gegn aðflutningi áfengra drykkja. Nefndin