Eimreiðin - 01.09.1915, Qupperneq 48

204
Var »Templar« þá lang-útbreiddasta blað landsins, en gaf Stór-
stúkunni vitanlega lítið í aðra hönd, er blaðið var gefið, og var
því all-dýrt fyrir hana, kostaði um 5100 kr. bæði árin. Að
sumu leyti var Reglan all-vel búin undir orustuna. Meðal annars
hafði hún að minni tilhlutan fengið sér samband í öllum hrepp-
um landsins, og var mesti styrkur að því. En hinsvegar var
fjárvant. Hið minsta, er áætlað var, að Stórstúkan þyrfti að
borga, var 12—15,000 kr. (og það varð meira); en í sjóði var
nærfelt ekkert. Pað þurfti því að taka lán á lán ofan, unz tekj-
urnar greiddust og gjafirnar bær-
ust; og lánstraust meðlima fram-
kvæmdarnefndarinnar var þessi ár
bundið í þarfir Stórstúkunnar. En
gjafirnar til Stórstúkunnar námu
alls árin 1907—1911 kr. 12,227,93.
En auk þess var landssjóðsstyrkur
og fastar tekjur (skattar frá stúk-
um). En samt skulda templarar
enn um 7000 kr. frá þessum árum.
Tað er því ljóst, að undirbúningur
atkvæðagreiðslunnar kostaði þá mik-
ið í útlögðu fé; og þó hefir áreið-
anlega meira verið gert án borgun-
ar þau ár, en það, sem borgað var.
Peir, er mest ferðuðust þessi ár
fyrir Stórstúkuna, voru Sigurður
Eiríksson, séra Guðmundur Guð-
mundsson, frá Gufudal, og Pétur Guðmundsson kennari, og var
starf þeirra þá ekki fólgið í stúkustofnunum, heldur í bannpré-
dikunum.
Á Norðurlandi stjórnuðu undirbúningnum Lúðvíg Möller, Sig-
urður Hjörleifsson og Vilh. Knúdsen, í sameiningu við »Bindindis-
sameiningu NorðurIands«, er starfaði af miklum áhuga fyrir
málið.
Eg var þá stórgæzlumaður kosninga. Framkvæmdarnefndin
ákvað í samráði við ráðherra Hannes Hafstein, að láta bannmálið
afskiftalaust við kosningarnar um haustið 1908, svo að þær gætu
einvörðungu snúist um sambandsmálið. Pað viðurkendu allir, að
það væri afarstórt og mikilsvarðandi mál, og eftir atvikum rétt,
55. Tryggvi Gunnarsson.