Eimreiðin - 01.05.1921, Síða 19

EIMREIÐIN]
HESTAVÍSUR
147
aldri. Mun það hafa verið á seinni árum síra Páls og
harmaði hann mjög örlög Gránu. Þar í eru þessar tvær
vísur;
Margan fráan fékk eg hest,
fóru af þeim sögur.
Pó hefir Grána borið best
beina minna drögur.
Eg það reyndi ár og sið,
þótt engin fyndist gata,
í náttmyrkri og niða hríð
náði hún heim að rata.
Páll Ólafsson getur og hins sama, er hann minnist sam-
veru þeirra Bleiks:
Daga og nætur rataði rétt
rösklega fætur bar hann;
fremstur ætið fór á sprett,
fáum sætur var hann.
Og svo eg nefni þriðja Pálinn í þessu sambandi, þá
kvað Páll á Hjálmsstöðum svo í hittið fyrra, er hann
mintist Grána síns, er þá var nýfallinn:
Pegar njóta einir yls,
aðrir hljóta’ að vinna;
í nauða hótum norðan byls
naut eg fóta þinna.
Allar þessar vísur voru bundnar við endurminninguna;
kveðnar eftir að gæðingurinn var fallinn og á meðan að
söknuðurinn var sárastur.
En svo eru aðrar kveðnar á ferð og sumar ef til vill
þegar mest revndi á hestinn, ratvísi hans og dugnað.
Sigurjón í Krumshólum kveður svo við Pokka sinn:
Mig eg reiði’ á máttinn þinn,
mig þótt bili þróttinn.
Pú munt rata Pokki minn,
þó að dimm sé nóttin.
Og ekki hræddist hann skammdegis norðanbylinn, sem
þessa vísu kvað, ekki alls fyrir löngu, aleinn uppi á
Hellisheiði: