Eimreiðin - 01.05.1921, Síða 87

F-IMREIÐINI
HEIMILISIÐNAÐUR
215
og borguðu sunnlendingunum allajatna með því sem þeim
kom best: smjöri. En þegar öllum haustverkum var lokið
varð aftur lítið að starfa í sveitum. Norðlendingarnir lögðu
því af stað fyrri blut vetrar og gengu suður til sjóróðra.
Það var iþrótt þeirra tíma og þótti hafa góð áhrif á þroska
manna og karlmensku. Útgerðarmenn syðra fengu þannig
mikinn mannafla yfir vertiðina og norðlendingum kom vel
að ná í harðfiskinn, sem þá var dagleg fæða um allar
sveitir. Öll þessi ferðalög juku og stórum viðkynningu
manna í fjarlægum landshlutum.
Það voru karlmennirnir, sem gerðu sér veturinn arð-
saman á þennan hátt. Konur í sveitum þurftu ekki að
sitja auðum höndum að vetrinum eða að leita í aðra
landsfjórðunga. Óðar en hauststörfum var lokið settust
þær við tóskapinn. Ullarkambar, rokkar, hesputré og vef-
stóll fór alt af stað og það var unnið kappsamlega frá
morgni til kvölds. Á þeim dögum nutu fæstar ungu stúlk-
urnar skólamentunar og þektu lílið til útlends skarts eða
oddmjórra pyntingarskóa. Gamla mentunin var heimafeDginn
bóklestur, vinnukunnátla í nauðsynjastörfum (að koma
ull í fat og mjólk í mat) og sú holla skapferlis og mann-
gildisþroskun, sem fylgir enn góðum sveitaheimilum og
annars má sjá á lyndiseinkennum margra góðra kvenna í
sögum vorum. Pað þótti lítið til þeirrar stúlku koma, sem
ekki skilaði góðu dagsverki svo i lagi væri (2 hespum á
dag vel spunnum, að mig minnir), sem ekki gat sniðið
og saumað bæði kvennfatnað og karla svo sæmilegt þætti.
Allmargar konur kunnu og vefnað, en víðast voru það
þó einkum karlmenn, sem ófu norðanlands. Og þrátt fyrir
alla þá áherslu, sem lögð var á verklega mentun, fór al-
menningur engan veginn algerlega á mis við list og andlega
menning. Fornsögur vorar voru lesnar á kvöldum og dag-
lega málið var fagurt eins og sjá má á þjóðsögum vorum.
Rimur voru kveðnar á hverjum bæ og það var ekki svo
lieimsk vinnukona að hún heyrði ekki óðar hvort vísa
stóð í hljóðstöfum eða ekki, en nú eru þau undur orðin
að jafnvel stúdentar og skólagengnu stulkurnar hafa ekki
vit á þessu. Þá var og ekki allur listiðnaður aldauða.