Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1921, Side 116

Eimreiðin - 01.05.1921, Side 116
244 FRESKÓ [EIMREIÐIM hafi verið réttur? t*á varst þú óvilhallur dómari. Skjddi ekki vera hugsanlegt, að seiðmagn hennar hafi glapið þér sýn og tæmt dómgreind þína? Hugsaðu þér, að því væri svona farið! Þú mundir hafna glæsilegri framtíð, lífi í friði og sæmd og göfugu ættar- nafni og óðali fyrir konu, sem væri tildurrófa og kynni engan veginn að meta sjálfsfórn þína. Og auk þess mundi hún aldrei einu sinni geta haft hugmynd um það, hvað þú hefðir lagt í sölurnar fyrir hana. Þú yrðir að bera alt farg sorgarinnar og vonbrigðanna einmana og óþektur. Eg vil í hvoruga áttina þrýsta þér. Eg segi þetta eitt: Hugsaðu málið vel. Gerðu ekkert í flaustri. Ekkert liggur á. Þú verður nú kyr, þar sem þú ert, fyrst um sinn, og lýkur verki þínu. Það er nóg að ráða eitthvað af, þegar hún kemur. Göfuglyndi það, sem mér skilst að þú ætlir að sýna, er tæplega meðfæri mannlegra krafta. En þó hygg eg að þú munir fær um það, ef hún, sem þú ætlar öllu að fórna fyrir, er nógu dýrmæt fyrir huga þinum, og þá mun þig aldrei iðra þess. Já, ef! — Þú munt hafa fengið hitt bréfið frá mér, sem eg skrifaði þér, þegar þú hafðir fyrst sagt mér frá fundi þínum. Ó, að móðir þín skyldi aldrei segja mér neitt af þessu! Aumingja Leonis minn! Þegar eg renni augunum yfir liðin ár, alla erfiðleika þína, og skammsýni mannanna, að meta ekki list þína, þá blæðir mér í hjarta þín vegna! Eg bið guð heitt og stöð- ugt, að greiða svo úr þessu, að sannleikurinn megi koma í ljós á þann hátt, að hann færi þér gæfu og fögnuð«. Leonis Renzo, Milton Ernest, til síra Eccelino Ferraris, Florinella: »Dagarnir eru dapurlegir og ætla aldrei að liða. Eg er einkennilega ruglaður og í æstu skapi. Hið rólega og vin- gjarnlega bréf yðar hefir ekki fært mér frið, en það hefir lagt málið svo skýrt og ljóst fram fyrir mig, að eg sé nú, að hvora leiðina, sem eg vel, bíða mín sorgir og von- brigði. Ef eg heimta aríinn, hlýtur hún að hverfa mér sjónum fyrir fult og alt. Og ef eg á hinn bóginn fel leyndarmálið í huga mér, þá get eg heldur ekki nálgast hana — þvi að hver maður mundi hljóta að líta á mig
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.