Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Page 15

Kaflar úr fornsögu Austurlanda
15
dóttur sína, systur þess konungs, er þá rjeði fyrir Baby-
lón. Það var hægt fyrir konungana að mægjast í þá daga,
því alstaðar tíðkaðist fjölkvæni meðal höfðingja í Austur-
löndum; Davíð og Salómon voru eins og kunnugt er
ekki eftirbátar annara í þeim greinum; svo áttu konungar
eðlilega fjölda barna með hinum mörgu konum. Annars
varð dálítill miskliður út úr þessari Babylónar prinsessu
síðar. Kadasjman-Bel Babylóniukonungur ritar Amenophis
III. og kvartar undan því, að hann hafi ekkert heyrt
um systur sína, drottninguna á Egyptalandi, segir hann
að sendiherrum sínum hafi reyndar verið sýndur kvenn-
maður í drottningarskrúða, en þeir hafi ekki þekt hana,
segir konungur að þetta geti vel hafa verið betlaradóttir
eða einhver önnur ómyndardrós. Egyptakonungur svaraði,
að sendiherrarnir hlytu að hafa verið illgjarnir, enda af
svo lágum stigum að þeir hefðu engan aðgang haft að
hirðinni í Babylón og það hafi því ekki verið von, að
þeir þektu drottninguna. »Sendu« segir Faraó »gelding,
sem hefur þekt systur þína«. Konungar hafa þá þegar
verið farnir að nota geldinga til þjónustu í kvennabúrum
sínum. Meginið af brjefum þessara Austurlanda konunga
hljóðar um peninga og kvennamál, þeir skiptast á konum
og fjárgjöfum í vináttu skini og víla ekki fyrir sjer að
átelja það, ef þeim finnast gjafirnar of litlar. Eftirmaður
þessa Babylónarkonungs hjet Burnaburiasch, hann ritar
Amenophis IV. styttingsbrjef, kvartar undan því að
Faraó hafi enga hluttekningu sýnt sjer meðan hann lengi
var veikur, hann getur þess að feður þeirra og fyrirrenn-
arar hafi jafnan verið vinir, og slíkt hið sama ættu þeir
að vera. Ennfremur segir hann: ^Þrisvar sinnum hafa
sendimenn komið frá þjer, en þeir höfðu ekki meðferðis
neinar gjafir, sem nokkurt verðmæti var í, og þessvegna
sendi jeg þjer heldur ekki neitt*. Babylónarkonungur
fyrtist líka af því, að Faraó hafði sent konungi Assyrlu-