Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Qupperneq 18

forv. Thoroddsen
18
taki yfir stór landflæmi. Af þessu ieibir að samvera við
slíkt fólk kennir mönnum margt er skýrir frásagnir
Gamla Testamentisins. En það er ekki hættulaust að
dvelja á eyðimörkum innan um slíkan lýð, mörgum hefur
orðið hált á því. Til þess að hafa gagn af þesskonar
ferðum, verða fræðimenn að semja sig alveg að siðum
íbúanna, tala vel tungur þeirra og vera lagnir og ísmeygi-
legir. Einn af þeim sem mest hefur orðið ágengt á eyði-
mörkunum nærri Palestínu er A. Musil frá Austurríki,
sem hóf ferðir sínar þar eystra 1895, en hann talar líka
arabisku eins og móðurmál sitt og er að útliti, klæða-
burði og háttalagi óþekkjanlegur frá Bedúínum1). Hinir
ýmsu fræðimenn, sem ferðast hafa um þessi lönd, hafa
fundið margt merkilegt, en það var þó eigi fullnægjandi
til þess að fá vitneskju um hina elstu fornsögu þessara
hjeraða; til þess þurfti stærri framkvæmdir, uppgröft
borga og kastala, sem kostaði stórfje og var miklum
örðugleikum bundið. Við útgröft fornmenja á Gyðinga-
landi hafa stórþjóðirnar allar fengist, mest Englendingar,
Pjóðverjar og Ameríkumenn. Pað eru ekki smáræðis
samskot, sem þarf til slíkra rannsókna, þannig kostaði
gröftur Ameríkumanna . í Samaríu nærri hálfa miljón
króna. Par eru margir örðugleikar við að stríða, óhentugt
loftslag, ilt stjórnarfar og tortrygni embættismanna og
J) Bedúínar eru flökkuþjóðir af Arabakyni eða öðru Semítakyni
kallaðar. þeir lifa hjarðmannalífi á eyðimörkum í tjöldum, hafa engan
fastan samastað, en flytja sig stöðugt með hesta sína, úlfalda og sauðQe
úr einum stað í annan eftir beitinni, þó innan vissra takmarka, því hver
ætt heigar sjer vissa landareign. Bedúínar hafa, eins og Tyrkmenar í
Turkestan, enn rán og herhlaup inni í b)rgð hjeruð nábúaþjóðanna að
aukaatvinnu, alveg eins og fyrir 5—6 þúsund árum, eða láta nábúana
borga sjer skatt. Bedúinar skiftast í smáflokka og hlýðir hver flokkur
sínum höfðingja (sheik). Oft eiga ættirnar í ófriði innbyrðis. feir
Semítar sem rækta lönd þar eystra eru kallaðir Fellah, bændur eða
plógmenn of orðinu falah, að plægja.