Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Qupperneq 25

Kaflar úr fornsögii Austurlanda
menningu þeirra, lögðu undirstöðuna undir hið mikla
Babylónarveldi og útbreiddu hina andlegu og verklegu
mentun, sem þeir höfðu fengið hjá Sumerum, um nálæg
og fjarlæg lönd. Ný herhlaup með mannaflóði frá Ara-
bíu gengu aftur yfir hin sömu lönd og alt vestur á Sýr-
land þúsund árum síðar; ein aldan af þessu flóði gekk
yfir Palestínu nálægt 2500 árum f. Kr. Það voru Kan-
anítar, sem þá settust að í landinu og sigruðust á þjóð
þeirri, er þar var fyrir, en frumþjóðir Palestínu hafa ef-
laust verið af öðrum kynstofni, en enginn veit nú hvaða
mál þeir hafa talað eða hverjum núlifandi þjóðflokkum
þeir hafa verið skyldastir. Líklega hefur frumþjóðin skiftst
í mörg smaríki eða óháðar sveitir og hefur því eigi getað
veitt mótstöðu, líkt og Kananítar sjálfir síðar, er Gyðing-
ar herjuðu á þá.
Kananítar voru náskyldir Gyðingum, af Semítakyni
eins og þeir, og töluðu sömu tungu eða náskylda mál-
lýsku, enda kalla Gyðingar sjálfir til forna mál sitt kan-
anisku (sefat kennan) eða júðamál (jehudit). Fornar á-
letranir sýna að Fönikíumenn og Móabitar töluðu sama
málið eða mállýsku af hebresku. Það nafn á tungu
Gyðinga kemur ekki fyrir í Gamla Testamentinu, en í
Nýja Testamentinu er talað um hebresku (Post.gj. 21,40
og víðar). Nokkuð langt niður eftir öldum töluðu Gyð-
ingar hebresku, og um 700 f. Kr. skilur almenningur
ekki annað rnál (Esaj. 36, 11 —13), en á Krists tímum
talaði alþýða sýrlensku (aramaisku), sem smátt og smátt
hafði rutt sjer til rúms. í hinum eldri bókum G. T. eru
Kananítar oft kallaðir Amórítar og Kanaan Amórítaland,
og með því nafni er landið víða nefnt í egypskum áletr-
unum, og í Babylón er þjóðin kölluð Amuri.
Pað hefur eflaust tekið Kananíta nokkrar aldir að
koma sjer fyrir í iandinu; þeir hafa sennilega þegar í
upphafi verið töluvert snortnir af menningu Babylónar,