Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Page 39

Kaflar úr fornsögu Austurlanda
39
undirstaða undir fagnaðarboðskap og siðalærdóma kristn-
innar. Rannsóknir fræðimanna í Babylón og Ninive sýna,
að bækur Gamla Testamentisins hafa eðlilega orðið fyrir
miklum áhrifum af hinni eldgömlu austrænu menningu,
sem þá hatði fyrir löngu gagntekið allar nálægar þjóðir,
en það sem þaðan er fengið, eru aðeins þýðingarlitlar
umbúðir um gimstein hinnar hreinu og háleitu guðstrúar,
sem Gyðingar einir geymdu þrátt fyrir allar þrautir og
hörmungar.
1 Palestínu hafa á seinni tímum fundist margar forn-
menjar, sem að einhverju leyti snerta sögu Gyðinga síðar
meir, en hjer fáumst vjer aðeins við elsta tímabilið og
verðum að sleppa öllu hinu síðara, það mundi verða of
langt mál að skýra frá þeim rannsóknum, sem flestar
líka aðeins snerta aukaatriði í sögu þjóðarinnar.
V. Filistear.
Pegar Gyðingar börðust til landa í Kanaan, þurftu
þeir að fást við ýmsar aðrar þjóðir en Kananíta. All-
margar aðkomuþjóðir þóttust eiga eins mikið tilkall til
hins fyrirheitna lands eins og Gyðingar. Pegar Hebrear
voru að sækja að Palestínu að austan og sunnan, urðu
fyrir þeim ýmsar stærri og smærri hjarðmannaþjóðir, sem
sumpart vildu bægja þeim frá landinu og bönnuðu þeim
að fara í gegnum sína landareign, sumpart sjálfir vildu
komast að eða reyndu að reka Gyðinga aftur út úr þeim
hjeruðum, sem þeir hötðu unnið. Allar þessar þjóðir voru
af Semítakyni náskyldar Gyðingum og töluðu sama mál
eða svipaðar mállýskur. Mesta barátíu áttu þeir við
Móabíta, Edómíta og Ammóníta. Edómítar voru eftir
sögninni í Genesis komnir af Esau, en Móabítar og
Ammonítar af Lot, þeir voru þannig allir taldir náskyldir
Gyðingum. Móabítar bjuggu fyrir austan Dauðahafið
og höfðu snemma tekið sjer konung, var mikill metnaður