Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Side 63

Barbarskir víkingar
63
landvinningar þar vestra, því að Kheyreddín lofaði að
koma öllum þeim löndum, er víkingar ynnu, undir yfir-
ráð soldáns. Sendi soldán honum bæði skip og hermenn,
og gerði hann að beglerbey eða landstjóra í Algier. Rjettu
nú víkingar við og brátt óx ríki og víkingskapur Kheyr-
eddíns, enda færði hann sjer í nyt ósamlyndið og fjand-
skapinn milli kristinna þjóða. Hann hjelt galeiðum úti svo
tugum skipti á sumrin og varð gott til fjár og fanga.
Loks náði hann Algierskástala (Peiion) frá Spánverjum
um 1530; var honum þá hægra um vik og reyndist nú
hinn hættulegasti óvinur kristninni.
Pað var bót í máli að um sama leyti sem Algiers-
kastali fjell, reis upp annað virki í Miðjarðarhafinu, er
víkingar höfðu beig af. Pað var borg Jóhannesriddara á
Malta. Verður í fáum orðum að rekja sögu þeirrar reglu
fram að þessum tíma. Reglan var stofnuð í Jórsölum
meðan á fyrstu krossferðinni stóð (um noo), og fjekst
þá aðallega við að liýsa pílagríma og hjúkra þeim. En
skjótt varð hún fræg og bárust henni stórgjafir í löndum
og lausum aurum úr ýmsum löndum, meðal annars frá
Norðurlöndum, og varð hún mjög auðug; getið er hennar
og brátt við ýmsar herfarir þar eystra. Reglubræður
urðu að lofa því að vera skírlífir, fátækir og hlýðnir.
Skiftust þeir í þrjá aðalflokka: riddara (fratres milites),
kapelána (fratres capellani), og óbreytta hermenn
(fratres servientes armigeri); en auk þessa voru með-
bræður (confratres) og hinir svo kölluðu dónatar (donati),
sem gegn vissu gjaldi nutu einkarjettinda reglunnar og áttu
rjett til síðar meir að verða riddarar. Á friðartímum báru
riddarar svarta kápu með einkennilegum hvítum krossi
(Maltakrossi), en í stríði rauða kápu yfir brynju. Er fram
liðu stundir, varð það aðalhlutverk þeirra að berjast á móti
óvinum kristninnar, Múhameðstrúarmönnum eða Móslem-
um. Var bækistöð þeirra aðallega á Gyðingalandi uns