Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Side 65

Barbarskir víkingar
&5
standa, ef hann ætti að ráða nokkru í Miðjarðarhafinu,
og einsetti hann sjer því að byggja stóran flota. Kallaði
hann því til Miklagarðs þann mann, er mestur var sjóliðs-
foringi meðal Móslema, en það var Kheyreddín Barbar-
ossa. Fór hann um sumarið 1533 til Miklagarðs með öll
skip sín, og næsta vetur stóð hann fyrir skipasmíðum
soldáns og æfði sjómenn. Þegar á næsta sumri hjelt
hann í leiðangur með nýja flotann, gerði strandhögg
mikil á Italíu og vann hin verstu spjöll, hjelt þaðan til
Túnis og lagði það land undir sig. Pótti þá Karli V.
keisara sjer nóg boðið, og reyndi að koma á samtökum
milli kristinna þjóðhöfðingja til að berja á Móslemum.
Bauð hann Frans I. Frakkakonungi að taka þátt þar í.
Átti liðsofnunin að fara hljótt og koma Tyrkjum á óvart.
En svo var úlfúðin mikil milli Frakkakonungs og keisara,
að eigi aðeins neitaði Frans að taka þátt í leiðangrinum,
heldur gerði hann jafnvel Kheyreddín vart um viðbúnað-
inn. Keisari safnaði þá saman liði úr öllum löndum sín-
um og hjelt með stóran flota undir forustu Andrea Doría,
sjógarpsins mikla frá Genúa, og með miklum her til Túnis.
Kheyreddín sá sitt óvænna og flýði, en Karl tók Túnis-
borg 1535 og setti þar aptur til valda hinn fýrri stjórn-
anda. En hroðaleg grimdarverk vann her keisarans í
bænum. Voru þá frelsaðir úr ánauð um 20000 kristinna
1 fanga. Hjer fór sem fyr, að Karl ljet sigurinn verða
endasleppann. Ef hann hefði elt Kheyreddín, er ekki ó-
líklegt, að hann hefði getað eytt flota hans. En víkingur-
inn slapp undan, og Karl hjelt heim. Hlaut hann hina
mestu frægð af ferðinni og var honum 'sungið mikið lof
af kristnum mönnum; þó sást skjótt að þetta var skamm-
góður vermir. Kheyreddín sat í náðum í Algier veturinn
eftir, og söfnuðust þar að honum allar leifar víkinganna;
sýndi hann þá hina mestu kænsku og vit í því að rjetta
hlut sinn. Næsta sumar hjelt hann enn í hernað og veittist
5