Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Side 80

8o
Suðurjótland
margar aldir; sökum fjarlíegðarinnar höfum vjer örugga
von um að geta verið framvegis sjerstök þjóð um ókomn-
ar aldir, á meðan landið er bygt, svo framarlega sem
landsmenn selja það eigi undan sjer, og leggjast eigi í
leti og ómenskudrasl. Pótt hættan hjer eftir verði meiri
sökum þess, að samgöngurnar batna og hljóta að batna
stórkostlega, er þjóðerni vort og tunga nú svo rótgróið,
að landsmönnum er vorkunarlaust að halda því uppi
um ókomna æfi.
Vjer höfum eigi heldur gætt þess sem skyldi, hve
bágt þeir menn, sem búa á landamærum, eiga oft og
einatt, einkum þá er þar eru engin glögg takmörk af
náttúrunnar hendi, svo sem fjallgarðar og stór vötn eða
hafsbotnar. Saga Póllands t. a. m. ber glögt vitni um
þetta. Pað land var fyrir rúmum tveimur öldum stórt ríki,
en þar var engin örugg vörn á sljettlendinu fyrir útlend-
um óvinum, og landið hefur líka oft verið vígvöllur í bar-
áttunni milli Rússa og Þjóðverja og Austurríkismanna.
Pjóðverjar eru eigi heldur vel settir á milli Frakka og
Rússa; þeir menn, sem búa nærri landamærum þessara
þjóða, hafa jafnan orðið fyrir mestri eyðileggingu í styrj-
öldum þeirra.
En það þarf eigi að fara út fyrir Norðurlönd til þess
að minna á þetta. Saga Norðurlanda sýnir, að þeir menn,
sem búa syðst í Danmörku og austast í Svíaveldi, eins
og það var fram á byrjun 19. aldar, hafa af öllum Norð-
urlandabúum orðið fyrir mestum skaða, manndrápum, rán-
um og eyðileggingu. Suðurjótland og Finnland hafa oft-
ast verið vígvellir í baráttunni við stórþjóðirnar að sunn
anverðu og austanverðu við Norðurland.
Suðurjótland, eða Sljesvík öðru nafni, nær norð-
an frá Skotborgará eða Kóngsá (Kongeaaen) og suður að
Egðu (Eideren) og utanverðum Kielarfirði, alt að Holtená á
norðurströnd Kielarfjarðar. Alt Suðurjótland var i864talið