Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Side 86

86
Suðurjótland
Danmörk, og skyldi skifting landsins gerð eftir atkvæða-
greiðslu landsmanna sjálfra. Pessi ákvæði urðu meðal
annars til þess að Danir gáfu út í fyrra margar fróðlegar
bækur um Suðurjótland, og eru tvær þeirra nefndar í
upphafi ritgjörðar þessarar; eru það þær bækur, sem jeg
hygg bestar handa íslendingum, ef þeir vilja kynna sjer
nýustu sögu, málefni og hag Suðurjóta- Rit það, sem
þeir bókavörður Svend Dahl og skjalavörður Axel
Linvald hafa gefið út, er stærsta og fullkomnasta ritið,
sem út kom í fyrra um Suðurjótland. það er í tveimur
bindum og í því eru mjög margar myndir til skýringar,
og margir hinir færustu menn hafa að því unnið.
Fyrra bindið hefst með fögru vorkvæði eftir ljóða-
skáldið Kai Hoffmann, er ort hefur fögur kvæði til Is-
lands. Pá eru hugleiðingar eftir prófessor Harald Höff-
ding út af sameiningunni, yfirlit yfir suðurjótska málið;
er þetta hvorttveggja inngangur. Síðan er Suðurjótlandi
lýst og landsmönnum; hefst sá kafli með lýsingu Suður-
jótlands eftir sagnfræðing H. V. Ciausen, yfirkennara, sem
er allra manna kunnugastur Suðurjótlandi, og hefur farið
þar um hverja sókn, og mjög víða komið á hvern einasta
bæ. ?á er ritgjörð eftir Vilh. Lorenzen sagnfræðing um
húsagerð og húsgerðarlist Suðurjóta; hefur höfundurinn
í mörg ár lagt sjerstaka stund á sögu húsgerðarlistarinn-
ar. í þessari ritgjörð eru mjög margar myndir og þar á
meðal af bóndabænum, sem hjer er mynd af.
Pá eru tvær ritgjörðir um Flensborg, langstærsta
bæinn á Suðurjótlandi, önnur eftir frú Mörthu Ottosen,
dóttur Gustavs Johannsens, eins hins ágætasta foringja
Suðurjóta, en hin ettir E. Christjansen ritstjóra í Flens-
borg. Einstaka kaupmenn í Flensborg hafa áður fyrri
rekið verslun á íslandi. Fram yfir 1880 var meiri hluti
bæjarmanna danskur. En tjöldi þýskra embættismanna
og þýskra hermanna, sem höfðu þar aðsetur, hafði að