Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Page 108
o8
Kristian Káluncl
en þar er markað rúm fyrir hvern mann og flestum ætl-
að lítið; hefði enginn útlendur maður og sárfáir ís-
lendingar getað valið þá jafnskynsamlega og ritað eins
rjett og sanngjarnlega um þá eins og Kálund gerði; þó
fekk hann meiri vanþökk fyrir það á íslandi en þakk-
læti, og var það einungis að kenna aulaskap eða hugs-
unarleysi fárra manna.
Annars hlaut Kálund að maklegleikum viðurkenningu
frá öllum hinum norrænu þjóðum fyrir hin vísindalegu
störf sín, og fekk það einna fyrst frá Islendingum. Pótt
hann ynni aðallega fyrir Árnasafnið og tvö fjelög, Ut-
gáfufjeiag gamalla bókmenta og Hið norræna fornfræðafje-
lag, snertu þó öll störf hans ísland og íslenskar bók-
mentir, og öllum íslendingum, sem skyn bera á íslensk
fræði og kyntu sjer rit hans, fanst eðlilega mikið til um
þau og þótti vænt um þau. Kálund gekk frá nýári 1873
í Hið íslenska bókmentafjelag og kaus Hafnardeild bók-
mentafjelagsins hann til heiðursfjelaga á ársfundi 1897.
Hið norska vísindafjelag í Kristjaníu kaus hann fyrir fje-
laga sinn 1899, en danska vísindafjelagið árið eftir. Svíar
kusu hann til fjelaga í Hinu konunglega »vitterhets-
historie- og antikvitets akademien« 1910. Danska stjórnin
og síðan norska stjórnin sæmdu hann heiðursmerkjum.
III.
Kálund var hár maður vexti, en granttur alla æfi.
Hann varð snemma dálítið lotinn í herðum eins og oft
er títt um háa menn, ef þeir sitja löngum við lestur og
skriftir, en annars gekk hann beinn. Hann var dökkur á
hár og skegg og móeygur.
Kálund var fjölhæfur maður og prýðilega að sjer í
mörgum greinum og fylgdi vel með því sem gerðist. í
sumarleyfinu í júlí mánuði brá hann sjer oft til útlanda;
mun hann hafa gert það til þess að kynnast þeim og