Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Page 112

f 12
Kristian Kálund
frumvarp það til laga, sein lagt var fram á stofnfundi
fjelagsins. Hann var þá á 68. árinu og hlaðinn störfum;
það var því engin von á því, að hann gæti unnið mikið
fyrir fjelagið, en hann gaf því góð ráð og var endur-
skoðunarmaður þess fyrstu árin. Eitt sinn var það í ráði
að hann gæfi út með öðrum eitt rit fyrir fjelagið. Hann
sótti fundi fje' agsins og bar skjótt traust til þess, eins
og síðar kom betur í ijós, að fjelagið mundi geta unnið
s enskum bókmentum gagn.
Pá er Kálund var á 70. árinu, langaði oss í Fræða-
fjelaginu að sýna honum lítinn vott um þakklæti vort
íslendinga fyrir alt það gagn, sem hann hafði unnið ís-
lenskum bókmentum og Islandi. Petta var framkvæmt
svo að hann fekk enga vitneskju um það fyr en á sjötugasta
afmælisdegi sínum. Tá færði Fræðafjelagið dr. Kálund
dálítið Afmælisrit eins og kunnugt er, og mun það hafa
glatt hann mikið. Er ánægjulegt að hugsa til þess nú.
Kálund var ókvongaður maður, og var fyrst hjá
móður sinni uns hún andaðist 1888. Eftir það bjó hann
með systur sinni, en misti hana 1912. Hún var tveim
árum yngri en hann, og var þetta hinn mesti söknuður
fyrir hann á elliárum hans. Veturinn 1918—19 fekk
Kálund þrálátt kvef (bronchitis), en gegndi þó lengi störf-
um sínum þrátt fyrir það. Að lokum varð hann að leggj-
ast, og batnaði honum þá tóluvert, en hann náði sjer
aldrei iullkomlega. Til þess að leita sjer bata, fór hann
í síðari hluta maí úr bætium út á landsbygðina, en veðr-
áttan var heldur köld, og hann fekk engan verulegan
bata. Hann hafði fram til þessa verið heldur heilsugóður
maður og haldið sjer mjög vel, en við kvefsótí þessa
hnignaði honum mjög. Jeg sá hann bæði í maí og 30,
júní. fann dag fór jeg í Háskólabókasafnið að kveðja
hann, áður en safninu væri lokað; hafði þá veikin tekið
mjög á hann, svo að hann var orðinn mjög farinn. Fjór-