Aldamót - 01.01.1901, Qupperneq 74

arnir orðiö mjög rnisjafnir eins og við er að búast.
Sumir hafa angrast af því einlæglega í hjarta sínu, að
einn efnilegasti kennarinn við prestaskólann í Reykja-
vik, maður, sem annars hefir haldið fram eindregnum
og ákveðnum kristindómi, skuli hafa fengið sig til að
halda fram öðrum eins kenningum og þetta við ís-
lenzka alþýðu. Aðrir eru fokvondir og álíta þetta sé
argasta vantrú og villa. Aftur hafa enn aðrir tekið
þessu feginsamlega og segjast einungis með hinn
nýja skilning í huga fá sig til að fallast á kristindóm-
inn og veita honum fullkomna viðtöku í hjarta sitt.
Þeir hafi áður hneykslast á svo og svo mörgu í gamla
testamentinu, er þeim hafi fundist guðshugmyndinni
öldungis ósamboðið og að það hneyksli hafi ýfst upp í
hvert skifti, er þeir hafi nálgast kristindóminn í huga
sínum. Nú birtist gamla testamentið þeim að minsta
kosti í alt öðru ljósi og sé núekkilengur einsog þrösk-
uldur á leið þeirra.
Á íslandi hefir eiginlega engin einasta rödd látið
til sín heyra til að andæfa hinum nýju skoðunum síðan
farið var að halda þeim svo eindregið fram. Á því
hefi eg stórlega furðað mig. Eg veit ekki til, að það
hafi nokkurs staðar komið fyrir í nokkuru öðru landi.
Það er eins og engum hafi þar þótt svo vænt um ritn-
inguna frá hinu gamla sjónarmiði, að honum hafi fund-
ist það ómaksins vert, að leggja hinu gamla nokkurt
liðsyrði. Það er eins og það hafi fallið þar við fyrsta
högg og dáið mjög frægðarlitlum dauða. Þetta virð-
ist ekki hafa komið neinum umbrotum á stað í huga
nokkurs manns. Eg vona nú samt, að svo hafi verið,
þótt ekki hafi það komið opinberlega í ljós. En menn
hafa þá annaðhvort verið of feimnir eða öldungis