Aldamót - 01.01.1901, Blaðsíða 152

I 52
vera færS fullkomin sönnun þess, að meginatriSiS í
réttritun Blaöamannafélagsins hefir viö gild og góð rök
að styðjast og er miklu samkvæmara eðli málsins en sú
tvöföldun samhljóðanda, er áður tíðkaðist. Virðist svo
sem honum þyki réttara að fækka tvöföldum hljóðstöf-
um enn meir en gjört hefir verið og rita t. d. ils og als,
en ekki ills og alls.—Um ritgjörð síra Jóns Helgason-
ar: Hvernig gamla testamentið er orðiö til, hefir þeg-
ar veriö talað; hann hefir komið þar miklu efni fyrir á
fimtíu blaðsíöum. — A8 síðustu ritar Ólafur Davíðs-
son um íslenzkar kynjaverur í sjó og vötnum, og er
það skemtilegt eins og flest af jþví, sem hann ritar um
þjóðtrú vora og þjóSsagnir.—A þessu yfirliti sést, aö
Tímaritiö er auðugra að efni, er á við áhugamál manna
nú á tímum, en oft hefir veriS. Verði það eins fram-
vegis, fer mönnum aftur að þykja ofurlítið vænna bæði
um Tímaritið og Bókmentafélagið.
Eins og vant er, hefir Andvari
Andvari. heilmikinn fróðleik að flytja les-
endum sínum. Þar er æfisaga Jóns
Péturssonar, yfirdómara, eftir H. Kr. Friðriksson, fyrr-
um yfirkennara við latínuskólann, með mynd. Dr.
Þorvaldur Thoroddsen ritar hugleiðingar um aldamót-
in. Leitast hann þar við að sýna fram á framfarir
þær og umbætur á högum manna, er orðið hafi á síS-
ustu öld. Er þar ýmislegur fróðleikur og margt vel
sagt. Of mikið ber samt á því í ritgjörö þessari, aS
hún er rituS til aS ta!a kjark í fólkið og hætt er viS,
að hún hafi naumast tilætluö áhrif þess vegna. Mönn-
um er talin trú um, að eiginlega muni hvergi vera
betra í heiminum en á íslandi. Aldrei hefir höfundur-
inn þekt ,,duglegan og hagsýnan mann á íslandi, sem
ekki hefir haft þar sæmilega afkomu“(44). Það er
gamla kenningin mannúðlega: Alt baslið og bágindin
á íslandi að eins mönnunum að kenna; þeir nenna