Aldamót - 01.01.1901, Page 94

94
hugmyndar, er höfundarnir báru í hjarta sér, veröur
alt eölilegt. Tjöldunum hefir verið lyft frá andans
sjón,—en ekki til fulls. Langar leiðir sjá ísraelsmenn
inn í andaus heim í samanburði við aðrar þjóðir. En
þeir fá ekki séð alt í einu. Hver hefir nokkurn tíma
fengið það? Sjónin er óskýr í fyrstu, en smáskýrist,
eftir því, sem lengur er horft í sömu áttina. Manns-
andinn ersama lögmálinu háður í trúarefnum eins og
í öllu öðru. Hann fær ekki séð né skilið neitt mikils-
vert alt í einu, heldur smám saman með þrautum og
fyrirhöfn.
En þessi guð er ávalt hinn sami. Almætti hans
nær jafnt til allra. Mannkynið alt er í hendi hans,
hvort heldur í borginni Babýlon eða dalnum Siddim.
Forfeður Gyðinga leiðir hann við hönd sér ekkert síð-
ur á Egiptalandi eða Kanaanslandi, en eitt sinn á
Kaldealandi. Af afreksverkum sínum hrósa þeir sér
aldrei sjálfir, en gefa guði alla dýrðina,—honum, sem
hefir kallað þá og útvalið sér þá fyrir eignarfólk.
Er nú þessi guð Gyðinga hinn sanni guð? Þegar
kristnir menn horfa aftur fyrir sig í tímann finna þeir
hvergi þann guð, er þeir trúa á, nema í trúarbrögðum
Gyðinga. Væru fyrir þeim lesnir við einhverja guðs-
þjónustu fegurstu kaflarnir úr hinum helgu bókuin
Indverja, Persa, Kínverja eða Araba, og þagað vær1
algjörlega yfir, hvaðan þeir kaflar væruteknir, mundu
þeir ósjálfrátt hrökkva saman og hugsameð sér: Þenna
guð þekki eg ekki! Andinn er allur annar og alt er 1
þoku.
En þrátt fyrir hina einstöku ógöfugu drætti, er
slæðst hafa með inn í gamla testamentið, fá kristnir
menn aldrei gengið úr skugga um: Þetta er sá guð,