Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1927, Qupperneq 63

65
sagt með vissu, af því uppskeruskýrsluna fyrir árið
1909 vantar, en árið 1910 er aðeins notuð /4 hafrasán-
ing, samanborið við árin á undan, og þar af leiðandi
uppskera þessara ára eigi fyllilega sambærileg. Þó
hefði uppskerumunurinn ekki átt að verða eins mikill
og raun hefur á orðið, ef alt annað en sáningin hefði
verið jafnt, því þegar strjált er sáð, hefur hver einstök
planta skilyrði til að ná meiri þroska heldur en þegar
þétt er sáð, sé önnur aðstaða eins, er því hér, minsta
kosti hvað suma liðina áhrærir, um mjög greinilega
afturför að ræða. Ennfremjur er það einkennilegt við
uppskeru ársins 1910, að hún stjórnast algerlega af á-
burðinum og þá sérstaklega af köfnunarefnisáburðin-
um, og bendir þetta til þess, að hin náttúrlegu frjó-
efni jarðvegsins séu mjög gengin til þurðar, minsta
kosti hvað aðgengileg köfnunarefnissambönd áhrærir.
Árið 1911 og 1912, var borið á tilraunina á sama hátt
og áður, en endurtekningarnar eru þó aðeins tvær
þessi árin. Hvorugt árið var uppskeran af tilrauninni
vegin, en henni er lýst þannig, að hún hafi yfirleitt
verið mjög rýr, en þó talsverður munur á hinum ein-
stöku liðum). Bæði árin vóru liðunum gefnar einkanir
fyrir sprettu og rækt, eru þessar einkanir frá 1—10
og er 1 lægst, 10 hæst. Þó ekki sé mikið á þessum eink-
unum að græða, þá sýna þær þó að uppskera og ásig-
komulag reitanna hefur verið mjög misjafnt og stjórn-
ast aðallega af köfnunarefnisáburðinum. Annars ber
lýsingin á reitunum það mleð sér, að áburðarmagnið,
sem notað var, hefur í engu tilfelli verið nægilegt.
Einkunirnar, sem liðunum vóru gefnar bæði þessi ár,
skulu settar hér til fróðleiks.
5