Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1959, Qupperneq 31

33
breytt neinu verulegu. Síðan er gert einfalt meðaltal af fitu
% mæðra og dætra.
Þessi samanburður sýnir, að hæsta dagsnyt Ægisdætra hef-
ur orðið fullum 3 kg hærri að meðáltali en hæsta dagsnyt
mæðranna, og meðalfitu % um 0.21% hærri. Á hæstu dags-
nyt Vallardætra og mæðra þeirra er hins vegar mjög lítill
munur að meðaltali, en fitu % Vallardætra hefur hins vegar
að meðaltali orðið 0.36% hærri en mæðranna. Við þennan
samanburð kemur og í ljós, að mæður Vallardætra hafa að
meðaltali komizt í örlítið hærri mestu dagsnyt heldur en
mæður Ægisdætra en reynzt gefa til muna fitulægri mjólk.
Þetta bendir til þess, að eðli Ægis til mjólkur sé mun betra
en Vallar, en hvað mjólkurfitu áhrærir séu þeir áþekkir,
því þótt aukning fitu % sé mun hærri hjá Vallardætrum en
hjá Ægisdætrum, er það fyrst og fremst vegna þess hve mæð-
ur Vallardætra eru fitulágar.
Einnig má gera samanburð á kvígunum í afkvæmarann-
sókninni og jafnöldrum þeirra á sambandssvæðinu. Ekki er
þó að þessu sinni hægt að nota til samanburðar kvígur þær,
er báru samtímis tilraunakvígunum, því 1. og 2. mjaltaskeið
falla saman og verða ekki aðgreind nema í frumbókunum.
Því er sá kostur tekinn að nota til samanburðar kvígur, er
báru á tímabilinu frá seint í des. 1957 og fram í marzbyrjun
1958, en það eru þær kvígur, er hafa verið minnst 300 daga
samfleitt á skýrslu að fyrsta kálfi og þannig er ástatt um, að
mjaltaskeiðin verða nokkurn veginn aðgreind. Samanburð-
ur þessi ætti sízt að vera kvígunum í afkvæmarannsókninni
í vil. Veldur því meðal annars: 1) Kvígurnar, sem aldar eru
á heimilunum víðs vegar um sambandssvæðið, eru yfirleitt
undan góðum nautum og beztu kúnum. 2) Samanburðar-
kvígurnar bera að meðaltali um tveimur mánuðum síðar en
tilraunakvígurnar og hafa því fengið betri nndirbúning
undir burðinn. Af því leiðir einnig, að meiri hluti af mjalta-
skeiði þeirra kemur á þann tíma, sem þær eru úti á beit, en
það eykur óhjákvæmilega fitumagn mjólkurinnar, án þess
3