Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1959, Blaðsíða 40

42
Búnaðarsamband Norður-Þingeyinga 25 ára
I. kafli. — Inngangur.
Það er hollt fyrir vegfarendur á langleiðum að stanza á
sjónarhæðum og líta yfir farinn veg. Þá fæst bezt yfirlit
yfir farna leið og hvort gatan hefur verið gengin til góðs.
Þá koma í ljós víxlsporin, sem kunna að hafa verið stigin.
En með því að gera sér ljósar allar misfellur í starfi og fram-
kvæmdum á farinni leið, má koma í veg fyrir mistök á
óförnum vegi.
Ekki er þeim, er þetta ritar, kunnugt um að skráð hafi
verið drög að búnaðarsögu Norður-Þingeyjarsýslu, annað
en það, sem birzt hefur í annálum og þá helzt um harðindi,
grasleysi og skepnufellir í aftaka harðindaárum. En að því
leyti hefur þetta hérað átt sammerkt við önnur héruð á
Norður- og Austurlandi.
Af því, sem ráða má af fræðibókum um búnað á landi
hér fyrr á öldum, verður ekki annað séð, en að landbúnað-
ur hafi verið rekinn með líku sniði um allt land. Þá var
ekki hægt að tala um viðskiptabúskap. Hvert heimili reyndi
af fremsta megni að framleiða sem mest og flest af því, sem
nauðsynlegast var til fæðis og klæða. Hestarnir voru farar-
og flutningatækin, nautpeningurinn lagði til mjólk, kjöt og
efni í skófatnað og sauðféð lagði til kjöt, mjólk, ull og
skinn. Aðal fæða sveitamanna var því kjöt, mjólk og mjólk-
urafurðir, skyr og ostar. Ur ullinni var unninn alls konar
fatnaður, fyrst og fremst til heimilisþarfa, en einnig nokk-
uð til sölu eða til að láta í skipti fyrir aðrar nauðsynjar t. d.
fisk o. fl. Allir heimilismenn, ungir sem gamlir, unnu baki
brotnu allan ársins hring og settu metnað sinn í að efla
hag húsbænda og heimilis eftir beztu getu. Þannig lifði