Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1959, Síða 54

56
hitt er víst, að þeirra gætti miður en skyldi. Þó lét félagið
mann ferðast hér um héraðið tii að mæla jarðabætur og
leiðbeina bændum í jarðrækt og búfjárrækt á hverju sumri,
en vegna kostnaðar, fór sá maður venjulega svo fljótt yfir,
að gagnsemi af ferðum hans varð áhrifaminni en ef til vill
var til ætlazt.
A fyrsta og öðrum áratug þessarar aldar, var vaknaður al-
mennur áhugi bænda í þessu héraði fyrir því að bæta og
stækka túnin. Um þær mundir komu og margir nýútskrif-
aðir búfræðingar frá búnaðar- og bændaskólum landsins,
hlaðnir þekkingu, umbótaviðleitni og starfsþrá. Þeir komu
með nýjar kenningar, ný vinnubrögð og ný vinnutæki, er
bæði flýttu fyrir jarðræktarumbótum og gerðu þær kostn-
aðarminni. Þó var það aðallega eftir 1923, að jarðræktarlög-
in voru sett, að bændum hér fór að verða það ljóst, að hér
þyrfti að rísa upp öflugur og sterkur félagsskapur, er hefði
forgöngu í ræktunarmálum héraðsins. Að vísu höfðu hreppa-
búnaðarfélögin um þessar mundir vinnuflokka, er unnu að
jarðabótum 4—6 vikur að vorinu/en þegar margir bændur
vildu fá vinnuflokkinn sama vorið, varð aðeins unnið lítið
á hverjum stað.
Sem dæmi um áliuga bænda fyrir aukinni jarðrækt á þess-
um árum má nefna, að haustið 1926 samþykkti Búnaðar-
félag Öxfirðinga að fela stjórn félagsins að ráða tvo menn
með allt að 20 hesta og nauðsynleg jarðyrkjuverkfæri, til að
vinna að plægingu og herfun allt sumarið 1927. Fór þetta
fram eins og til var ætlazt. Komu plægingamennirnir um
miðjan júní og unnu að plægingu og herfun allt sumarið og
fram á haust og afköstuðu geysimiklu verki. Voru bændur
svo ánægðir með afköst og vinnubrögð þessara manna, að
samþykkt var að fá þá til að korna aftur næsta sumar. En
þetta var ekkert einstakt fyrirbrigði, því búnaðarfélögin í
Þistilfirði, Presthólahreppi og víðar höfðu vinnuflokka, sem
unnu að jarðabótum allt sumarið um þessar mundir. En
þetta er aðeins dæmi um hinn almenna áhuga bænda hér í