Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1959, Qupperneq 72

• 74
kværadir einstakra bænda í þessum efnura, en að þeir hafi
verið fjárhagslegur stuðningur við málefnið. En það er fyrst
og fremst jarðræktin, eða nánar tiltekið grasræktin, sem
Sambandið liefur beitt sér fyrir að auka og efla og lagt meg-
inhluta orku sinnar og fjármuni í. Enda má segja, að gras-
ræktin sé megin undirstaða undir búskap og velmegun
bændastéttarinnar í þessu héraði. Sambandið hefur ávallt
reynt að fylgjast sem bezt með öllurn nýjungum í jarðrækt
eftir því, sem kostur hefur verið á, og hagnýtt sér á hverj-
um tíma allt, sem til umbóta hefur horft á því sviði á
hverjum tíma og átt hefur við staðháttu liéraðsins. Einnig
hefur Sambandið leitazt við að hafa í sinni þjónustu sem
hæfasta menn til ráðuneytis og leiðbeininga og að dómi
flestra tekizt það með ágætum.
Á fyrstu starfsárum Sambandsins voru tekjur þess af svo
skornum skammti, að það gat lítinn fjárhagslegan stuðning
veitt til framkvæmda umfram leiðbeiningar, og þó var fjár-
hagslegur stuðningur ef til vill aldrei nauðsynlegri en þá,
því þá var í héraðinu mikill og almennur áhugi meðal
bænda um aukna og bætta túnrækt, en fjárhagur erfiður,
svo almennt var ekki hægt að fullnægja vilja og þörf. Þó
var á þeim árum unnið meira að sléttun túna í héraðinu en
nokkru sinni áður.
Á árunum 1927—1930 var aðallega unnið að jarðrækt
með hestum og hestaverkfærum og á þeim árum lögð enn
meiri áherzla á að stækka en slétta gömlu túnin. Var á þeitn
árum unnið mjög mikið að nýrækt í flestum búnaðarfélög-
um á Sambandssvæðinu og í sumum þeirra unnið sumar
eftir sumar frá vori til hausts og þá aðallega unnið óræktað
land, er gera átti að túni.
Á öðrum tug þessarar aldar, var farið að gera tilraunir
með tilbúinn, útlendan áburð, er þá var farinn að flytjast
til landsins, mest fyrir tilstilli þeirra Sigurðar Sigurðssonar
frá Draflasttiðum, er þá var skólastjóri á Hólum og forstöðu-
maður Gróðrarstöðvarinnar á Akureyri, og Einars Helga-