Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1948, Blaðsíða 190

190
STEINGRÍMUR J. ÞORSTEINSSON
Ase Nej bevares vel! Á s a. Ekki kannske!
PEER GYNT Det smaldt! Bukken stupte bums i bakken. Men i samme stund, han faldt, sad jeg skrævs pa bukkeryggen, greb Jiam i det venstre pre, vilde netop kniven kpre bagom skolten ind i nakken; — hej! da skreg ban vildt, den styggen, stod med et pá alle fire, slog mig med et agterkast ud af næven kniv og slire, skrued mig om lænden fast, stemte hornene mod læggen, klemte mig, som i en tang; — dermed satte han pá sprang bení fremover Gendin-eggen! (Bls. 5—7). P j e t u r G a u t u r. Kúlan hvein. Kollskít beint á trýnið small bann. En í sama andartaki er jeg klofvega á baki; gríp hann fast í annað eyra; kutaoddinn ætla að keyra inn í mænu, bak við skallann. Hó, hvað skeður? Hátt við gall hann hart á alla fætur spratt, svo jeg ltníf og slíðrum sleppti, slengdi hausnum og mig batt rótlausan í ramnta þröng, bornin mjer um kálfa kreppti, kreisti mig, sem nagla í töng; — þreif til fóta, þandi leggina þaut svo rakleitt fram á Eggina. (1897, bls. 5—7).
Fprst vi klpvte lag af táger, kbtvte sá en flok af máger, soin igennem luften vigende flpj lil alle kanter skrigende. (Bls. 8). Þokan tók við, blökk og blind; beint var steypst í hnapp af vargi, fuglarnir í veður’ og vind viku frá, með rántu gargi. (1897, 9).
Hold din mund! Du er gal i bund og grund. — (Bls. 16). F.kki er þjer gaman. Asni, balt’ þjer bara saman. (1897, 17).
PEER GYNT Snille moer, du har ej kræfter — P j e t u r G a u t u r. Mamma góð, þú getur ekki.
ÁSE Ikke det? Jeg er sá sindt, at jeg kunde knuse stene! Hu, jeg kunde æde flint! Slip mig! (Bls. 20). Á s a. Get? — Jeg er svo reið og örg að jeg gæti brotið björg brutt þau eins og grautarkekki. Slepptu óðar! (1897, 22).
Unyttig trætte. Hver fár gá sin egen vej. (Bls. 46). Hvað sem helst þú segir hjerna skiljast okkar vegir. (1897, 48).
Og Iivad kár bar du at byde? (Bls. 47). Hvað mundi jeg öðlast hjá þjer? (1897,49).