Morgunblaðið - 03.03.2001, Page 73

BRÉF TIL BLAÐSINS
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 3. MARS 2001 73
BJÖRN Bjarnason hefur með nýrri
reglugerð gefið út veiðileyfi á íslenska
tónlist, það þarf að greiða höfundar-
réttargjald af hverjum tómum geisla-
diski sem seldur er og þar að auki af
geislaskrifurum (sem notaðir eru til
að taka upp á diskana). Þetta hlýtur
að þýða að þeir sem kaupa sér tóma
geisladiska eru um leið að kaupa leyfi
til þess að fylla hann með íslenskri
tónlist. Ég er nokkuð viss um að reiði
þeirra sem þurfa að kaupa sér þessar
vörur mun verða til þess að íslensk
tónlist verður afrituð í miklum mæli
fyrir vini og ættingja þeirra.
Einhvern veginn fór það framhjá
ráðherra að það er svo örlítill hluti af
tómum geisladiskum sem fer undir
ólöglega afritun á íslenskri tónlist,
kannski get ég huggað ráðherrann
með því að upplýsa hann um að þetta
hlutfall á eftir að hækka gríðarlega
eftir þessa reglugerðarbreytingu. Ég
þarf að benda þeim sem ekki þekkja
til á að tómir geisladiskar eru ekki
einungis notaðir undir tónlist, mikill
meirihluti þeirra fer í afritun á tölvu-
gögnum.
Mér hefur verið sagt að í kjölfar
þess að lagt var 4% höfundarréttar-
gjald á geislaskrifara hafi líka verið
lagt á 35% vörugjald ofan á það.
Ef engin breyting kemur til þá mun
íslenskur tónlistariðnaður verða fórn-
arlambið.
Tölvunotendur eru byrjaðir að
mótmæla – http://www.quake.is/fall-
en/motmaeli/ – hlustið áður en það
verður of seint.
HARALDUR ÓLI
HARALDSSON,
Stekkjargerði 6, Akureyri.
Menntamálaráðherra gefur út
veiðileyfi á íslenska tónlist
Frá Haraldi Óla Haraldssyni:
UMFJÖLLUN um krabbamein og
krabbameinsvarnir hefur verið
áberandi í fjölmiðlum að undan-
förnu, þar hefur
meðal annars
komið fram sú
átakanlega stað-
reynd, að engin
fjölskylda á Ís-
landi sleppur við
kynni af hinum
illvíga sjúkdómi.
Einhvern veg-
inn er það svo,
að þegar meinsemdin greinist
verða öll viðbrögð lamandi. Kvíði
og angist ná heljartökum á nán-
ustu skyldmennum. Dómurinn er
fallinn og honum verður naumast
áfrýjað. Það er því mikils virði eða
frumskilyrði að sjúklingurinn fái
góða aðhlynningu á viðkomandi
sjúkrastofnun, að honum sé sýnd
umhyggja, hlýja og virðing, svo
hann fái að halda fullri reisn eins
lengi og kostur er.
Það er aðdáunarvert hversu
hjúkrunarfólki og læknum tekst
oftast vel til, með ómældri þol-
inmæði. Við þau störf sem og önn-
ur í samfélaginu eru ekki allir
steyptir í sama mót, eins og eðli-
legt má teljast, en sjálft hugvitið
og þekkingin hjaðna, sem blekk-
ing, sé hjartað ei með, sem undir
slær. Meginatriðið er því kærleik-
ur, þar sem annars staðar meðal
manna. Kærleikurinn er hin æðsta
líkn.
FRIÐRIK EIRÍKSSON
frá Hesti.
Kærleikurinn
hin æðsta líkn
Frá Friðriki Eiríkssyni:
Friðrik
Eiríksson
Það er sjúkum mikils virði að þeim sé sýnd umhyggja svo þeir fái að
halda fullri reisn svo lengi sem kostur er.
Morgunblaðið/Ásdís
Á DÖGUNUM svaraði um-
hverfisráðherra fyrirspurn á
Alþingi um rjúpur. Fyrir-
spurnin var í mörgum liðum.
Einn þeirra laut að því hvað
hægt væri að gera til þess að
tryggja framtíð rjúpnastofns-
ins. Þar var athygli mín vak-
in. Í svari ráðherra sagði að
það væri einkum tvennt. „Í
fyrsta lagi að tryggja framtíð
mikilvægustu uppeldissvæða
rjúpunnar, t.d. að þau verði
ekki eyðilögð með skógrækt,
og í öðru lagi að banna skot-
veiði ef um ofveiði er að
ræða, líkt og gert var í ná-
grenni Reykjavíkur 1999.“
Ég hef um langan aldur
verið áhugamaður um fugla
og skógrækt og tel mig hafa
fylgst allvel með í þeim efnum.
Samt hefur það einhvern veginn
farið fram hjá mér ef birst hafa
niðurstöður rannsókna um það að
skógrækt hafi skert uppeldis-
svæði rjúpu. Ég játa fúslega að
þetta svar ráðherra kom mér á
óvart, þar sem skógrækt er ekki
aðeins talin skaðvaldur í afkomu
rjúpnastofnsins, heldur í fyrsta
sæti, á undan öðrum skaðvöldum
eins og skotveiði. Þarna hlýtur að
koma til vanþekking mín. Ég fer
þess því á leit, að þeir sem vita
og væntanlega hafa aðstoðað um-
hverfisráðherra við þetta svar,
leiði mig í sannleika um þetta.
SIGURÐUR G. TÓMASSON,
framkvæmdastjóri Skóg-
ræktarfélags Reykjavíkur.
Fyrirspurn
um rjúpur
Frá Sigurði G. Tómassyni:
MIKIÐ MEGUM við Íslendingar
vera hreyknir af því að innan um
velviljaða meðalmenn á Alþingi sitja
hetjur og hugsjónamenn sem
skirrast ekki við að vaða eld og reyk
fyrir húsbændur sína. Gott dæmi um
slíka kjarkmenn, sem ekki láta
staðreyndir þvælast fyrir sér, er
þingmaður verslunarráðsins sem
stórgáfaðir Norðlendingar kusu á
þing.
Nú flytur hann frumvarp um að
braskarastéttinni í landinu skuli falið
að dreifa áfengi til almennings. Enda
hefur sú stétt staðið sig vel í tóbaks-
dreifingunni. Í einni könnuninni kom
fram að í átta af hverjum tíu versl-
unum gátu börn orðið sér úti um
þessa vöru. Því er náttúrlega nauð-
synlegt fyrir húsbændur þing-
mannsins að komast yfir áfengis-
dreifinguna líka.
Þó er hetjuskapur þessa þing-
manns, sem er í raun bara að vinna
fyrir kaupinu sínu, smámunir einir ef
borið er saman við kjark þeirra sem
flytja frumvarpið með honum. Ekki
er vitað til að þeir séu á mála hjá
braskarastéttinni en þó leggja þeir
til að aðgengi að þessu eiturefni
verði margfaldað. Ekki virðist
hjúkrunarfræðingurinn í liðinu ótt-
ast að ganga í berhögg við álit sér-
fræðinga Alþjóðaheilbrigðismála-
stofnunarinnar sem telja að fáir
dreifingarstaðir séu með betri for-
varnarúrræðum.
Þá er í greinargerð ýjað að því að
hæfileg drykkja sé holl þó að sú
stofnun, sem nú var nefnd, vari heil-
brigðisstarfsmenn og aðra við að
taka svo til orða.
En hetjur fara gjarnan hamförum
enda hollustan augljós á þeim fjölda
hófdrykkjumanna sem hafa hætt að
vera slíkir en hafið stórneyslu og
hafnað á sjúkrahúsum eða í gröfinni.
Frumvarpsmenn virðast hins vegar
halda að hófneytendur séu víggirtur
hópur sem engin hætta sé á að fari
yfir strikið.
Og þá kemur hollustan ekki síður í
ljós í nágrenni fyrirtækja sjoppu-
greifanna þar sem neytendur hinna
bráðhollu veiga þeysa spýjum á
gangstéttir, kasta af sér vatni við
grindur og veggi og berja mann og
annan.
Að ekki sé minnst á hversu vel
sést hve hollustan er mikil þegar
neytendur setjast undir stýri og ger-
ast ógn og skelfing annarra vegfar-
enda.
Þegar verið var að telja alþingis-
menn á að hleypa bjórflóðinu yfir
þjóðina var sagt að áfengisneysla
myndi aukast eitthvað í byrjun en
síðan jafna sig. Auðvitað varð sú ekki
raunin. Aldrei hefur áfengisneysla
aukist meira en á síðustu árum. Sú
hefur líka alltaf orðið raunin ef slak-
að hefur verið á hömlum á dreifingu
þessa vímuefnis.
Það þarf því meira en lítið hug-
rekki, jafnvel þó maður sé í vinnu-
mennsku, til að halda því fram að
neyslan muni ekki aukast þegar
fram líða stundir ef kaupmönnum
verður selt sjálfdæmi um hvernig
þeir dreifi þessu efni. Ef það væri
rétt að fjöldi dreifingarstaða skipti
engu þá gætum við sparað okkur all-
ar hömlur á innflutningi svokallaðra
ólöglegra vímuefna. Neyslan mundi
lítið breytast þótt þau væru víðar á
boðstólum en nú er.
Frumvarpsmenn telja það fyrir-
komulag, sem nú er á smásölu áfeng-
is, tímaskekkju, best sé að fá áfeng-
isdreifinguna í hendur þeirra
tveggja risa sem mestu ráða á smá-
sölumarkaðnum.
Að sjálfsögðu vita þeir betur en
löggjafar fyrri tíðar en þó þarf ekki
lítinn kjark til að ráðast til atlögu við
framlag manna á borð við Pétur
Ottesen, Eystein Jónsson, Bjarna
Benediktsson, Sigfús Sigurhjartar-
son og Harald Guðmundsson til ís-
lenskrar áfengismálastefnu.
Og óskaplega eru þá flestir frænd-
ur vorir á Norðurlöndum tímaskakk-
ir, svo og íbúar um tuttugu ríkja
vestanhafs og fleiri og fleiri.
Það er í rauninni kátbroslegt að
sjá krossriddara þeirra braskara,
sem skirrast ekki við að selja neyt-
endum kjötvörur frá kúariðulöndum,
sitja svo aftarlega á merinni að þeir
vita ekki einu sinni hvað klukkan
slær. Það er ekki tímaskekkjan þar.
JÓN K. GUÐBERGSSON,
Máshólum 6,
Reykjavík.
Aftarlega á merinni
Frá Jóni K. Guðbergssyni: