Morgunblaðið - 18.04.2001, Blaðsíða 61

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 18. APRÍL 2001 61
✝ Sigríður ÞóraÞorvaldsdóttir
fæddist í Reykjavík
24. janúar 1927. Hún
lést á Landakoti 9.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar,
Ragnheiður Brynj-
ólfsdóttir frá Ytri-
Ey, f. 22. maí 1901, d.
10 júní 1994, og Þor-
valdur Þórarinsson
frá Hjaltabakka, f.
16. nóvember 1899,
d. 2. nóv. 1981,
bjuggu í Reykjavík í
nokkur ár en hún ólst
upp á Blönduósi. Þau eignuðust
sex börn. Elst var Sigríður, þá
Bryndís, f. 20. feb. 1928, Gissur, f.
1. sept. 1929, Þráinn, f. 2. júlí
1934, Þór, f. 2. apríl 1937, d. 8.
apríl 2001, og Ásgeir, f. 6. maí
1944. Systkini samfeðra eru Ör-
lygur, Inga, Bára, Fjóla og Berg-
þóra sem nú er látin.
Árið 1957 giftist Sigríður Frið-
riki Eiríkssyni bryta, f. 21
júlí1928. Þeirra börn eru: 1) Eirík-
ur V., f. 3. júlí 1958. Hans börn og
Höllu Sjafnar Jónsdóttur eru
Ragnheiður og Friðrik Róbert. 2)
Sigríður Súsanna, f. 5. júní 1959.
Hennar maður er Kjartan Braga-
son. Þeirra barn er Hólmfríður
Katrín. Auk þess á Súsanna dæt-
urnar Hildi Þóru og Kristínu
Lilju.
Börn Sigríðar fyrir hjónaband
eru: 1) Óðinn Már
Jónsson, f. 25. des.
1946. Börn hans og
Ednu Njálsdóttur
eru Svava Rut og Ró-
bert Rafn. 2) Bryndís
Kristín Þráinsdóttir,
f. 10. jan. 1956.
Hennar maður er
Gísli Svan Einars-
son. Börn þeirra eru:
Einar Svan, Þráinn
Svan, Áslaug Sóllilja
og Bryndís Lilja.
Barnabarnabörnin
eru Óttar og Magnús
Hólm.
Sigríður byrjaði ung að vinna
hjá Landssíma Íslands á Blöndu-
ósi og vann þar uns hún fluttist til
Reykjavíkur 1950. Í Reykjavík
vann hún hjá Sigfúsi í Heklu í tvö
ár og síðan við símavörslu á Kefla-
víkurflugvelli árin 1953-1957.
Hún vann hjá Tímanum 1962-1965
og var auglýsingastjóri á Vikunni
1967-1972. Á árunum 1966-1987
vann hún sem matráðskona í
veiðihúsinu við Hítará á Mýrum.
Árið 1987 stofnaði Sigríður smur-
brauðstofuna „Gleym mér ey“ og
rak hana til ársins 1994 en þá seldi
hún stofuna sökum heilsubrests.
Eftir það dvaldist hún gjarnan í
Flórída á veturna þar sem hún átti
sitt annað heimili.
Útför Sigríðar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Elskulega systir. Nú kveð ég þig
með miklum söknuði eftir allt þitt
stríð við þennan hræðilega sjúkdóm
sem lagði þig að velli þrátt fyrir
langa og harða baráttu við hann.
Þegar ég heimsótti þig s.l. apríl, þá
vissum við báðar að hverju stefndi.
Það var bara tímaspursmál. Ég dáð-
ist að dugnaði þínum þrátt fyrir alla
vanlíðanina. Þú dreifðir huganum
með því að gera handavinnu, föndur,
ásamt öðru sem þú gast gert, og
tókst á móti ættingjum og vinum á
frábæran hátt, enda alltaf sérlega
hugsunarsöm við aðra, og fórnaðir
þér mikið á þann hátt. Þú varst líka
búin að kaupa miða í leikhúsið handa
okkur og fleirum áður en ég kom, því
hugulsemina vantaði aldrei hjá þér.
Líka hafðir þú boðið okkar gömlu
vinkonum frá Blönduósi í kaffi og
skemmtum við okkur mjög vel og
töluðum um gamla daga. Sem sagt,
þú gerðir allt sem hægt var til að
gera dvölina sem ánægjulegasta
þrátt fyrir allt.
Eftirminnileg er líka heimsókn
mín 1998 þegar við fórum á ættar-
mót á Laugarvatni þar sem ég hitti
mikið af okkar skyldfólki, jafnvel
sumt sem ég kannaðist ekki við. Það
var alveg dásamlegt. Eftir það fórum
við líka hringveginn og heimsóttum
ættingja og kunningja og ég sá
marga staði sem ég hafði aldrei séð
áður. Þú keyrðir þetta allt eins og
skörungur, og ég naut þess að sjá
meira af þessu fallega landi okkar.
Jafnvel þótt leiðir okkar lægju
ekki saman, þar sem ég giftist og
fluttist út til Bandaríkjanna, þá
heimsóttum við oft hvor aðra yfir ár-
in og sérlega s.l. tíu árin, því þá
stoppaði ég oft við á þínu fallega
heimili í Orlando þegar ég var að
fara í heimsókn til dóttur minnar
sem býr sunnar í Florida. Þá var
mikið gaman hjá okkur og alltaf var
gestkvæmt hjá þér, því ekki vantaði
gestrisnina. Það virtist ekki vera
neitt fyrir þig að hafa 30-40 manns í
hádegisverð, enda varst þú snilling-
ur í matreiðslu og naust þess að hafa
fólk í kringum þig.
Það var líka gaman þegar við vor-
um að ráða krossgáturnar saman
eða gerðum handavinnu okkur til
skemmtunar. Líka fórum við í búðir,
göngutúra, heimsóttum nágranna,
eða bara slöppuðum af í lauginni. Ég
mun aldrei gleyma þessum dásam-
legu viðtökum sem ég fékk í hvert
skipti sem ég kom til þín, og alltaf
var veislumatur. Notalegheitin og
umhyggjan voru einstæð. Hvenær
sem þú vissir að einhver átti bágt, þá
varst þú ávallt tilbúin að hjálpa á ein-
hvern hátt, og veit ég að það var mik-
ils virt.
Ég mun sakna þín meira en nokk-
ur orð fá lýst, en það er huggun að
vita að nú ert þú laus við kvalirnar og
komin á hina ströndina þar sem ég
veit að vel verður tekið á móti þér.
Ég bið Guð að blessa fjölskyldu þína
og gefa þeim styrk á allan hátt. Dótt-
ir mín, Súsanna, og ömmustelpan
mín, Brett, munu sakna þín mikið
líka. Guð blessi minningu þína. Þín
systir,
Bryndís, Hampton, Virginia.
Elsku amma. Þú sterka, fallega og
hjartahlýja kona, sem studdir okkur
og hjálpaðir frá barnæsku, þangað
sem við erum í dag. Þú varst alltaf til
staðar og gast alltaf hjálpað okkur að
sjá björtu hliðarnar á hlutunum.
Jafnvel þótt manni fyndist það
ómögulegt, þá komst þú og sýndir
okkur fram á að það má sjá gott í
öllu. Eins sárt og það er að þú sért
farin erum við þess vissar að þú ert
komin á betri stað. Nú er stríðinu
lokið og friðurinn tekin við.
Amma, við þökkum þér af öllu
okkar hjarta fyrir að hafa verið sú
yndislega manneskja sem þú varst
og biðjum guð að blessa þig og gefa
þér frið.
Minning þín mun ávallt lifa í
hjarta okkar.
Hildur Þóra og Kristín Lilja.
Elsku Sísa. Hafðu þökk fyrir allt
og allt. Guð geymi þig.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikindaviðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig.)
Edna.
Látin er Sigríður Þóra Þorvalds-
dóttir frá Hjaltabakka. Hún lifði við-
burðaríkri ævi og reyndi ýmislegt,
enda með eindæmum sjálfstæð kona.
Hún sýslaði ýmislegt um ævina, var
matráðskona, rak veisluþjónustu og
ýmislegt fleira. Hún var óhrædd við
hið óþekkta og fór sínu fram hvað
sem tautaði og raulaði. Sem dæmi
um það má nefna að á sjötugsaldri
vildi hún enn breyta til og kom á fót
smurbrauðsstofu sem hún rak um
skeið. Hún var mikið á faraldsfæti,
bjó víða um land, dvaldi á sumrum
sem matráðskona við Hítará og átti
hús í Flórída þar sem hún dvaldi
langdvölum síðustu árin. Hún var því
á margan hátt óvenjuleg kona og
æviskeið hennar óvenjulegt miðað
við það að hún var af þeirri kynslóð
kvenna sem bjó við það að braut
þeirra var bein og fyrirfram vörðuð
af öðrum en þeim sjálfum.
Gestrisni Sísu var við brugðið og
voru þeir ófáir sem nutu hennar.
Hún hafði yndi af því að gera vel við
fólk, bæði fjölskyldu sína og gesti og
gangandi. Hús hennar stóð öllum op-
ið hvort sem var hér heima eða í
Flórída. Þegar hún dvaldi ytra var
henni í mun að hafa stóran frænd-
garð í kringum sig og munaði hana
ekki um að bjóða fólki frá Íslandi í
ferð til sín til Flórída. Þar nutu allir
gestrisni hennar, vinir og vanda-
menn jafnt við fólk sem hún hafði
sjaldan eða aldrei litið augum áður.
Nú er þessi einstaka, sjálfstæða
og gestrisna kona horfin frá okkur.
Minningin um hana mun hins vegar
lifa um ókomna tíð.
Kolbeinn Óttarsson Proppé.
Sem Fjallkonan barstu þitt höfuð svo hátt,
að heiðríkjan ljómaði á hvarmi,
með drottningarskapið og mildinnar mátt,
sem mættust í huga og barmi.
Af því getur aldrígi heimur sér hælt,
að hjarta þíns blómreiti fengi hann bælt.
Þetta erindi úr ljóði Jóns í Garði
er sem ort hafi verið um Sigríði Þor-
valdsdóttur, eða Sísu, eins og hún
var ætíð kölluð. Kynni okkar hjóna
við Sísu hófust ekki af alvöru fyrr en
hún tók að venja komur sínar til
Flórída í upphafi síðasta áratugar
nýliðinnar aldar. Eftir tvær til þrjá
komur til að njóta sumars og sólar
ákvað hún að kaupa sér hús í hverfi
því í Orlando-borg, þar sem fjöldi Ís-
lendinga var þá að festa sér híbýli í
ríki sólarinnar. Þar hugðist hún
njóta ævikvöldsins, en sjúkdómar og
veikindi komu einatt í veg fyrir að
þær áætlanir yrðu að þeirri draum-
sýn sem stefnt var að.
Hver sem kynntist Sísu fann að
hún laðaði að sér fólk á grundvelli
vináttu og kærleika, en bjó jafnframt
yfir óvenjulega sterkum persónu-
leika. Það var ekki síst af þeim sök-
um sem Anna, látin kona mín, og
Sísa tengdust sterkum vináttubönd-
um. Anna var á þeim árum forseti Ís-
lendingafélagsins í Mið-Flórída, og
það var sem forsjónin hefði leyst
mikinn vanda hennar sem leiðtoga
félagsins, með því á fá Eirík son
þeirra hjóna, ásamt Friðriki og Sísu
til að sjá um matinn á þorrablótum
félagsins, sem urðu æ veglegri á
þessum árum, m.a. vegna þáttar Ei-
ríks meistarakokks, Friðriks og
Sísu. Þó að feðgarnir hafi verið og
séu enn í landsliði kokka og mat-
reiðslumanna, þá var handbragð
Sísu á ýmsum tegundum, sem á
borðum voru, og vegna erfiðrar að-
stöðu á ókunnum hótelum
bjó hún til eftirrétt fyrir 250-300
manns í eldhúsinu heima hjá sér áð-
ur en haldið var til þorrablótanna,
sem haldin voru á strandhótelum við
Atlantshafið. Hún var hamhleypa til
vinnu þegar á þurfti á að halda en
framkoman ætíð jafn höfðingleg og
örugg.
Sísa sagði okkur hjónum ýmislegt
frá fyrri árum ævi sinnar, m.a. frá
ýmsu er hún starfaði sem símastúlka
hjá Hamilton-verkfræðifirmanu,
sem byggði Keflavíkurflugvöll. Þá
voru aðrir tímar og gekk á ýmsu. Um
margra ára skeið var hún ráðskona í
vinsælum veiðihúsum, þar sem hún
annaðist matargerð fyrir erlenda
framkvæmdastjóra og auðkýfinga.
Svo vel vann hún þau störf að hún
bast vináttuböndum við ýmsa sem
hún kynntist þar, og sumir vildu fá
hana fyrir matráðskonu. Loks rak
hún vinsæla smurbrauðsstofu um
árabil, og vann þar afrek sem fáir
myndu eftir leika.
Ábyrgðartilfinningin var ávallt
sterk hjá Sísu. Í engu vildi hún
bregðast í því sem henni var trúað
fyrir. Hún vildi alls staðar gera sitt
besta og hvar sem hún starfaði mun-
aði um hennar framlag.
Sjúkdómar og veikindi sóttu æ
fastar að henni, og hún taldi sig vita
að hverju stefndi. Það mun hafa ver-
ið 1996 sem hún bauð fjölda fólks til
einnar af sínum frægu matarveislum
á heimili sínu í Flórída. Hún kvað
þetta geta verið sitt síðasta tækifæri
til að fá vinahópinn í heimsókn. Að
venju voru borð hlaðin ljúffengum
mat og vinahópurinn – Íslendinganý-
lendan þarna – átti góða samveru-
stund.
En örlögin höguðu því svo, að
sjúkdómurinn gekk hægar að henni
en hún bjóst við og átti hún griða-
stundir á milli verri tímabila.
Kveðjuboð hennar í Flórída urðu því
fleiri, því það var hennar mesta yndi
að undirbúa og standa fyrir mann-
fögnuði.
En nú hefur hún stigið yfir landa-
mærin. Við sem eftir sitjum og bíð-
um ferðarinnar óhjákvæmilegu, eig-
um minninguna um Sísu sem
gimstein. Ég votta börnum hennar
og Friðriki, samferðamanni hennar
um áratugi, dýpstu samúð.
Atli Steinarsson.
SIGRÍÐUR ÞÓRA
ÞORVALDSDÓTTIR
2 &.  

%!1
16



+ +8G 4<
& *2 + +)- 
6,8H + +
 ++.+ *+)
    :8  ,
 '+  "##
6
      4
  ; 
 )
. 4)).

68 " '(-)) (
  
  8




1
9,+8 

,+.)<=
2& -+*" 
  
     * ;
  < 
()  .   ,
+ ))  3/- 
. ,#
# . "8 
+ # +
 + )) 
+"+))  &2  
. -#
%
. -#(
$   
 
  

%
1

1
2I#.9-, + 928 
  " 
() 7  + 6+ #  ,.*+ )) 
 . + # 3)9  - )) 
+./- )+ ))
  #.3 G -   .)) (
    ;7   


111 
1
* 
=. 
 
3    
./- .
)2
. *)) 
!&.K +
. *)) 
!"/# .3.,))) (
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda
greinarnar í símbréfi (569 1115)
og í tölvupósti (minning@-
mbl.is). Nauðsynlegt er, að
símanúmer höfundar/sendanda
fylgi.
Um hvern látinn einstakling
birtist formáli, ein uppistöð-
ugrein af hæfilegri lengd, en
aðrar greinar um sama einstak-
ling takmarkast við eina örk,
A-4, miðað við meðallínubil og
hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í
blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þrjú
erindi. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina