Morgunblaðið - 05.05.2001, Blaðsíða 51

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. MAÍ 2001 51
því litla, vera sterk í mótlæti og vera
þakklát fyrir lífið.
Elsku Ída mín, ástarþakkir fyrir
allt sem þú gafst mér og fjölskyldu
minni. Við eigum eftir að sakna þín
mikið, allra góðu símtalana og kaffi-
stundanna.
Ég veit að þú ert hvíldinni fegin þó
við hefðum viljað hafa þig miklu
lengur því við ætluðum að gera svo
margt með þér á næstu árum. Þú
áttir góðan mann sem þú elskaðir
mikið og yndisleg börn. Það fræ sem
þú sáðir í garðinn þinn í þessu lífi
mun halda áfram að vaxa og dafna
og verða þér verðugur minnisvarði í
framtíðinni.
Hafðu þökk fyrir allt. Þín elskandi
tengdadóttir
Lára.
Elsku amma Ida okkar. Það er
skrítin tilfinning að hugsa til þess að
þú sért farin frá okkur. Þú, þessi
sterka glæsilega kona sem að við
höfðum ímyndað okkur að myndi
vera hjá okkur miklu lengur til að sjá
barnabarnabörnin þín í framtíðinni.
Þú varst okkur góð amma og náðir
sterkt til okkar með þínu innra barni
sem ávallt var stutt í. Þú komst okk-
ur stöðugt á óvart með uppátækjum
þínum og hlutum sem þú dróst út úr
skápunum á fallegu heimili ykkar
afa.
Það má með sanni segja að allt
hafi iðað af lífi í kringum ömmu.
Okkur systkinin hlakkaði alltaf mik-
ið til að fara í sveitina því að þar var
að finna hin ýmsu dýr semamma og
afi umönnuðust af mikilli hlýju.
Amma var mikill dýravinur og alltaf
þegar hún kom í heimsókn fylgdu
henni að minnsta kosti tveir hundar í
bandi.
Eitt af því sem einkenndi ömmu
okkar var hin mikla gjafmildi henn-
ar. Henni fannst gaman að gleðja
ástvini sína með gjöfum og þar sem
hún var mjög listræn bjó hún til fal-
lega hluti af alúð og mikilli vinnu og
gaf þá með stolti. Þessir hlutir eru
okkur í dag mjög dýrmætir.
Amma fylgdist alltaf vel með okk-
ur barnabörnunum, því fyrir henni
var mjög mikilvægt að hafa sterk og
náin fjölskyldutengsl við stóra sem
smáa. Hún var alltaf dugleg að heim-
sækja okkur og sýndi ávallt mikinn
áhuga á því sem við tókum okkur
fyrir hendur. Við finnum strax fyrir
því hve allt er tómlegt án ömmu og
gleðinnar sem fylgdi heimsóknum
hennar.
Dúnmjúkum höndum strauk kulið um
krónu og ax,
og kvöldið stóð álengdar hikandi feimið
og beið.
Að baki okkur týndist í mistrið hin
langfarna leið,
eins og léttstigin barnsspor í rökkur hins
hnígandi dags.
Og við settumst við veginn, tveir ferðlúnir
framandi menn,
eins og fuglar, sem þöndu sinn væng yfir
úthöfin breið.
Hve gott er að hvíla sig rótt, eins og lokið
sé leið,
þótt langur og eilífur gangur bíði manns
enn.
(Steinn Steinarr.)
Elsku amma okkar. Við viljum
þakka þér fyrir þær góðu stundir
sem við áttum saman. Minning þín
verður ávallt geymd í hjarta okkar.
Við vitum að nú ert þú á bjartari stað
hjá Óskari frænda og tekur þú okkur
opnum örmum þegar við hittumst
síðar. Það er gott að vita af því að þú
sért að fylgjast með okkur öllum og
styrkja okkur á erfiðum tímum sem
þessum. Góður guð styrki okkur öll
sem elskuðum ömmu.
Þín verður sárt saknað,
Kolbrún Dögg, Sólrún
Tinna, Guðmundur og
Þuríður Elva.
Með þessum fátæklegu orðum
viljum við minnast elskulegrar
ömmu okkar sem lést aðeins 68 ára
gömul, eftir harða og hetjulega bar-
áttu við krabbamein.
Það er aðeins mánuður í að við
flytjum heim frá Bandaríkjunum og
þykir okkur afar sárt að hafa ekki
getað kvatt hana. Það verður afar
skrýtið að hugsa til þess að koma til
Íslands og ekki getað heimsótt
ömmu í sveitinni. Hún amma var
engin venjuleg kona, húsið hennar
var fullt af blómum, smádóti og dýr-
um sem henni þótti svo vænt um, og
hver einasti smáhlutur var ómiss-
andi í hennar daglega lífi. Það eru
ansi margar dýrategundir sem hafa
verið aldar á heimili ömmu, þar með
talið hestar, minkar, selir, hundar og
fuglar. Amma var mikill náttúruunn-
andi og ef veður var gott var fátt sem
hélt henni innandyra, það eru ansi
margir tímarnir sem amma eyddi við
úti störf í sveitinni og seinna í garð-
inum sínum á Selfossi. Amma var
einnig mikil listakona og sat hún
aldrei aðgerðarlaus, hún ýmist
saumaði, prjónaði, gerði listaverk úr
gleri eða hvað annað sem henni datt í
hug að taka sér fyrir hendur. Það er
ekki hægt að minnast ömmu án þess
að hugsa til brúnkökunnar hennar,
alltaf átti hún brúnköku og mjólk-
urglas handa okkur þegar við kom-
um. Tvisvar sinnum komu amma og
afi að heimsækja okkur til Banda-
ríkjanna og núna síðast í nóvember
þar sem þau eyddu einum mánuði
með okkur. Ekki reiknuðum við með
að það yrði í síðasta skiptið sem við
sæjum hana ömmu. Á þessari erfiðu
stundu viljum við biðja góðan Guð
um að taka vel á móti henni ömmu og
að styrkja alla ættingja og þá sér-
staklega hann afa sem nú hefur
misst svo mikið. Við systkinin viljum
enda þessa kveðju til elsku ömmu
með þessum orðum úr Biblíunni:
Ef réttlátir hrópa, þá heyrir Drottinn,
úr öllum nauðum þeirra frelsar hann þá.
(Sálm. 34.18.)
Karen Ósk Pétursdóttir,
Pálmi Pétursson, Linda
Björk Pétursdóttir og
Vilhelm Pétursson.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn,
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði’ er frá.
Nú héðan lík skal hefja,
ei hér má lengur tefja
í dauðans dimmum val.
Úr inni harms og hryggða
til helgra ljóssins byggða
far vel í Guðs þíns gleðisal.
(Valdimar Briem.)
Minning þín mun ávallt lifa í hjarta
okkar.
Eggert og Lilja.
Þegar sumar og sól brosir við okk-
ur sínu blíðasta, fyrstu sumarblómin
springa út sunnan undir vegg og vor-
boðinn ljúfi syngur í runna og allt
vaknar til lífsins eftir vetrardróm-
ann, kveður elskuleg mágkona mín –
Ída Elvíra Óskarsdóttir – þetta líf,
eftir langa og stranga baráttu við
einn skæðasta vágest okkar tíma.
Þegar svo er komið verður dauðinn
líkn þótt kveðjustundin sé full af
söknuði og trega.
Í mínum augum og okkar allra var
Ída hetja. Barðist af fádæma hörku
og lífslöngun til hins síðasta. Alltaf
bjartsýn og jákvæð á lífið með
spaugsyrði á vör þótt syrti í álinn.
Alveg sama hvort sem hún var á
sjúkrahúsinu – heima hjá sér og sín-
um eða í fermingarveislunum tveim-
ur fyrir stuttu, þar sem við hittumst
síðast. Það var aðdáunarvert að sjá
og heyra hversu vel hún stóð sig þar,
sárþjáð og þreytt. Alltaf sama glaða,
sterka Ída.
Ída Elvíra Óskarsdóttir var fædd
og uppalin í borginni við sundin –
Kaupmannahöfn – umhvafin ástríki
foreldra sinna og systkina, sem nú
eru öll látin. Hún var námfús og list-
feng. Á sínum yngri árum í Kaup-
mannahöfn iðkaði hún íþróttir. T.d.
varð hún verðlaunahafi í kappróðri.
Hún var hárgreiðslumeistari að
mennt og vann við það um tíma.
Ákvað svo að skreppa til Íslands og
vinna þar smátíma og fara svo heim
aftur. Hún fór aldrei heim aftur fyrr
en mörgum árum seinna og þá sem
gestur. Örlagadísirnar leiddu þessa
ungu, glæsilegu stúlku fljótlega á vit
hins eina sanna og alla tíð síðan –
hartnær hálfa öld, hefur hún staðið
traust og styrk, í blíðu og stríðu – við
hlið eiginmanns síns – Guðmundar
Eggertssonar – þar til nú, að leiðir
þeirra skilja um sinn.
Guðmundur og Ída stofnuðu sitt
fyrsta heimili á Sporðagrunni 15 í
Reykjavík – áttu svo heima víðar í
þeirri borg, samtals í 16 ár. Ída vann
um tíma á hárgreiðslustofunni Víólu
en varð að hætta er fjölskyldan
stækkaði. Guðmundur vann við lög-
reglustörf – var oft mikið á sjónum
en síðast verkstjóri í Slippnum. Þau
hófu búskap á jörðinni Tungu í Gaul-
verjabæjarhreppi 1972 og bjuggu
þar góðu búi í 24 ár. Sjóinn stundaði
bóndinn enn um sinn, gerðist svo
lögreglumaður á Selfossi allt til þess
að hann varð að hætta vegna aldurs.
Fjölskyldan stækkaði. Börnin urðu
sex. Allt mannvænlegt fólk, sem flest
hefur stofnað sína eigin fjölskyldu og
farnast vel.
Það var því í nógu að snúast hjá
bóndakonunni í Tungu. Hún gætti
svo sannarlega bús og barna og
stjórnaði öllu af dugnaði og elju því
húsbóndinn var oft langdvölum að
heiman vegna sinna starfa. Börnin
hjálpuðu til við búskapinn jafnóðum
og þau uxu úr grasi.
Stundum voru líka aðkomubörn í
sveit í Tungu og því oft glaðværð og
gleði.
Mikil sorg barði að dyrum hjá
þeim hjónum í Tungu 1985, þegar
elsti sonur þeirra – Óskar Vilhelm –
lést af slysförum í Reykjavík, frá
konu og tveim ungum sonum. Hann
var manndómsmaður og harmdauði
öllum er til þekktu.
Síðustu árin hafa þau Guðmundur
og Ída búið á Selfossi – Háengi 15.
Þegar nú elskuleg mágkona mín
er öll, gengin á vit horfinna ástvina,
fegurðar og gleði, umvafin sól og
sumri, þar sem hún uppsker veg-
semd liðinna ára, er mér og konu
minni ljúft að þakka henni fyrir allar
ánægjustundirnar á langri samleið.
Við hjónin – fjölskyldur okkar –
sendum elskulegum eiginmanni
hennar, börnum og ættingjum öllum
innilegustu samúðarkveðjur.
Megi góður Guð styrkja þá, sem
mest hafa misst og sárastan harminn
bera.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Jón Þ. Eggertsson.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
Vitandi af þér
í öðrum heimi,
minningar um þig
í huga og hjarta
ég geymi.
Sársaukinn svo mikill
og söknuður sár,
niður þau streyma
um vanga minn tár.
En það er mín huggun
að finna þig ekki,
þín eilífa barátta
og hugrekki.
Eftir margra ára langa bið
þá vona ég svo heitt
og innilega að þið,
mín ástkæra amma
og þinn heittelskaði,
minn ástkæri afi,
fáið loks að hvílast
hlið við hlið.
(R.E.)
Elsku besta amma mín.
Vonandi ertu laus við þinn
þunga andardrátt og komin með
heilbrigð lungu. Elsku amma mín,
hvað ég sakna þín. Þegar ég horfði
á þig fara fann ég léttinn á brjósti
mér og ég vona að þér líði betur
núna, litli harðjaxlinn minn. Þú
varst svo dugleg og sterk, vildir
ekki sleppa, því þú máttir ekki
missa af neinu, en ég er alveg viss
um að þú hefur miklu meira að
gera á þeim stað þar sem þú ert
EMILÍA
BÖÐVARSDÓTTIR
✝ Emilía (Emma)Böðvarsdóttir
fæddist 31. desem-
ber 1926 á Bæ í
Hrútafirði. Hún lést
á Vífilsstaðaspítala á
páskadag, 15. apríl
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Ólöf
(Lóa) Sigurjónsdótt-
ir og Böðvar Eyjólfs-
son og systkini henn-
ar voru Magnúsína
(Ína) og Sigurjón
(Nóni); þau eru öll
látin. Hinn 24.12.
1950 giftist Emilía
Garðari Sigfússyni, f. 6.4. 1924, d.
15.2. 1988, frá Stóru-Hvalsá í
Hrútafirði. Fósturdóttir þeirra
var Ragnheiður Edda Hallsdóttir,
f. 29.4. 1939, d. 1974. Börn Emilíu
og Garðars eru, í aldursröð: Garð-
ar Kári, Ragnheiður, Ólöf Brynja,
Hildur, Hreimur Heiðar og Krist-
ín Sigfríður. Barnabörn eru 21 og
barnabarnabörn 22.
Útför Emilíu fór fram í kyrr-
þey.
núna og getur líka
fylgst með okkur öll-
um í einu. Komin eftir
langa bið í faðm afa,
en þú vissir að hann
biði þín enda er ég
viss um að ykkur er
ætlað að vera saman
að eilífu.
Ég er svo þakklát
fyrir að hafa fengið að
vera með þér síðasta
spölinn og þegar ég
var hjá þér eina nótt-
ina og þú varst í því
að reka mig upp í
rúm, þá naustu þín,
enda vissirðu að ég myndi ekki
þora annað en að hlýða þér, því þú
varst svo ákveðin. Takk fyrir að
vera til staðar fyrir mig, mér þykir
leitt að hafa ekki verið meira til
staðar fyrir þig, en þú skildir það
vel, því að þú veist nú hvernig
ástatt er hjá mér. En ég veit að þú
varst oft mikið ein og hversu tóm-
legt það hefur verið fyrir þig, en
nú vona ég að þið afi fáið loksins
að kúra í fanginu á hvort öðru á
ný.
Ég prófaði að hringja heim til
þín kvöldið eftir að þú kvaddir en
auðvitað svaraði enginn, en Emma
dóttir mín sagði við mig: „Mamma,
af hverju hringirðu bara ekki til
Guðs og færð að tala við ömmu?“
Bara að ég vissi númerið. Þessi
litlu grey, koma alltaf með sak-
lausu spurningarnar sem ekki allt-
af eru til svör við, en ég er alveg
viss um að þú hefðir nú gert eitt-
hvert grínið upp úr þessari at-
hugasemd frá Emmu litlu, því allt-
af var kímnigáfan til staðar hjá
þér. Takk fyrir að kenna mér réttu
handbrögðin við prjónamennsk-
una, það eru nú til ófáar lista-
verka-lopapeysurnar eftir þig,
jafnvel alla leið úti í Bandaríkj-
unum.
Ég gæti endalaust talið upp
minningar sem ég á um þig, elsku
amma, en þú vildir nú ekki láta
hafa mikið fyrir þér svo að ég ætla
ekki að hafa þetta mikið lengra.
En eins og ég sagði við þig um
kvöldið áður en þú fórst: „Hvíldu
þig nú, amma mín.“ Ég sagðist
líka ætla að koma með páskaegg
handa þér daginn eftir, því það
væri nú páskadagur, og þú baðst
mig um að hafa það bara af
minnstu stærð, ekki of stórt, en ég
fékk ekki tækifæri til þess að gefa
þér það, því þú hvíldir þig og
kvaddir svo. Ég elska þig í dag, á
morgun og að eilífu.
Þín
Ragnheiður Edda.
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer
höfundar/sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Birting afmælis- og
minningargreina