Morgunblaðið - 05.05.2001, Page 56

MINNINGAR
56 LAUGARDAGUR 5. MAÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ

    
5678

 9 !:** 
7#:" **$%
 / *"& ;<
    #-*
 
#   $-
 

.
  
 #
 
 
 

! 
# 

 %

#    

: 3, 0*1
 ! # ! 
/ 

 *,
(  * 



   

   3=65-


:,.> ,1
$
 
 !
   

  $-*
#* $
   -
#   $ 

     #/- 1(
  
 - *
" 0*
" 
" 0*
( *
1
"  ,!  7!**6  *0*

"    0*
       *"#&# *0" #:4,1
2 
!
  

 / 
 *( 
# (  * 
  


 

   



.? =
@(

5

&!*,
 )A,1
1+ 

7**>1=,! 
&# *! ,! 
*",0* 0"& *&# *1



     

   
  
?
-

   3
  3 



  " 
4


   

- * ! !0* & # " **,! 
 *6 # :- *,! 
"  6   30*
*6   
" 0* & # "6 
"  ,! 1
2 
 !
 

 /   *#/0
# (  * 



   0


  .B
3 



!& 
6 AA1
$
 
!
,
 ( 

   0
    

#-*
 
0
#  3 +*1
+,
**(1
C*& # *0* *"& # "
: ,! 

C* !
C*&  * ,!  /: / *"!0*

C*& # */ *
C*& # *0* /,   ,! 
(  *
C*& # *0* ( *
1
" ,! 
7!**
C*,! 
    & *&# *0"& *& *&# *1




   

 
  



=3 313=6 D E
4: C:
  #     " 
 
 / 

  4* F * =0 ,
  + /0*=0 , = /1 !*,! 
   & *&# *
   0",3& "1
5   #   !  
 / 

 *( 
#(  * 






   

  .B
3
/3 =


 4 ) 4 

 &G/01
$
 
!
  

66 (
#   
3


 #-*
    
4* *,0*
3 + 0* /,/:,! 
+ 0* ** 0 C,,! 
7!*+ 0*  )*(  *,! 

 + 0*  )*/ , * ,! 
       & *&# *0"& *& *&# *1
✝ Björgólfur Jóns-son fæddist á
Þorvaldsstöðum í
Breiðdal 29. nóvem-
ber 1919. Hann lést
á sjúkrahúsinu á
Norðfirði 23. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Jón Björg-
ólfsson, bóndi á Þor-
valdsstöðum, f. 5.3.
1881, d. 10.5. 1960,
og Guðný Jónasdótt-
ir húsfreyja, f.
30.10. 1891, d. 7.1.
1956. Systkini
Björgólfs voru 1) Sigurður, f.
23.5. 1916, nú látinn, bílstjóri í
Reykjavík. 2) Kristín Björg, f.
17.9. 1917, nú látin, húsmóðir á
Fáskrúðsfirði. 3) Árni Björn, f.
27.9. 1918, leigubílstjóri í Reykja-
vík. 4) Helga Björg, f. 10.11. 1920,
húsmóðir á Egilsstöðum. 5) Einar
Björgvin, f. 29.1. 1922, húsasmið-
ur í Borgarnesi. 6) Oddný Aðal-
björg, f. 18.3. 1923, húsmóðir í
Reykjavík. 7) Hlíf Þórbjörg, f.
26.6. 1924, húsmóðir á Seltjarn-
arnesi. 8) Jónas, f. 6.4. 1926, lát-
inn, vegaverkstjóri á Breiðdals-
verktaki á Breiðdalsvík, kvæntur
Unni Björgvinsdóttur og eiga þau
tvo syni, Árna Björn og Þorra. 3)
Grétar Ármann Björgólfsson, f.
11.5. 1951, vörubílstjóri á Breið-
dalsvík, kvæntur Svandísi Ing-
ólfsdóttur og á hann þrjú börn,
Ísold, Magna og Snævar Leó. 4)
Fjóla Ólöf Karlsdóttir (fóstur-
dóttir), f. 30.7. 1959, kaupmaður í
Reykjavík, gift Lúðvík Sverris-
syni og eiga þau þrjá syni, Karl
Daða, Björgvin Ingimund og Al-
exander Frey.
Á Þorvaldsstöðum ólst Björg-
ólfur upp við öll almenn sveita-
störf í foreldrahúsum. Á ung-
lingsárunum var hann þrjár
vertíðir í Vestmannaeyjum og
síðan á Stöðvarfirði en stundaði
jafnframt bústörf á búi foreldra
sinna. Hann byggði þar nýbýlið
Tungufell 1956 og var þar bóndi
síðan með blandaðan búskap.
Björgólfur stundaði refa- og
minkaveiðar um árabil en hann
var minkaveiðimaður fyrir Stöðv-
arfjörð, Breiðdal og Fáskrúðs-
fjörð. Auk þess stundaði hann
byggingarvinnu og önnur störf á
Breiðdalsvík meðfram bústörfun-
um. Hann starfaði með ung-
mennafélaginu Hrafnkeli Freys-
goða, í Búnaðarfélagi Breið-
dælinga og Veiðifélagi Breið-
dælinga.
Útför Björgólfs fór fram frá
Heydalakirkju 31. mars.
vík. 9) Hlífar Pétur, f.
9.4. 1929, bóndi á
Þorvaldsstöðum í
Breiðdal. 10) Guð-
mundur Þórðar, f.
20.8 1930, bóndi á
Þorvaldsstöðum. 11)
Óskar Sigurjón, f.
24.5. 1932, húsasmið-
ur á Seltjarnarnesi.
12) Þórey, f. 5.5.
1936, fótaaðgerða-
fræðingur í Reykja-
vík.
Hinn 10.11. 1951
kvæntist Björgólfur
Valborgu Guðmunds-
dóttur, f. 26.9. 1923, húsfreyju og
ljósmóður, en þau hófu sambúð
1945. Valborg er dóttir hjónanna
Guðmundar Magnússonar, bónda
á Fossárdal við Berufjörð, og
Margrétar Guðmundsdóttur frá
Berufirði.
Börn Björgólfs og Valborgar
eru: 1) Jón Björgólfsson, f. 13.7.
1947, vörubílstjóri á Stöðvarfirði,
kvæntur Dagnýju Sverrisdóttur
og eiga þau fimm börn, Sverri
Inga, Valborgu, Börgólf, Guðlaug
Björn og Sunnu Karen. 2) Guð-
mundur Björgólfsson, f. 9.3. 1950,
Kær mun hvíld af þreyttum þegin.
Þrotinn kraftur, lokuð sund.
Æðrulaus um æviveginn,
ávallt gekkst að hinstu stund.
Þegar sjúkdómsþrautir þjaka
þá er gott að sofna rótt.
Erfitt þeim er eftir vaka
er að bjóða góða nótt.
(Þ.J.)
Við sem þekktum Björgólf best
söknum nú vinar í stað. Enn er
höggvið skarð í systkinahópinn frá
Þorvaldsstöðum. Gamli dalurinn
okkar verður ekki sá sami. Þar er
nú skarð fyrir skildi. Svo samofinn
var bróðir minn sínum æskuslóð-
um að manni fannst hann tilheyra
dalnum og dalurinn honum.
Björgólfur var ekki orðmargur
maður en sendi frá sér strauma ör-
yggis og hlýju.
Þetta fundu öll börn sem komust
í kynni við hann, hændust ósjálf-
rátt að hans trausta persónuleika
og rólega fasi. Enda voru þau ófá
sumardvalarbörnin í Tungufelli í
gegnum árin. Sum dvöldu þar
langdvölum og eina stúlku ólu þau
hjónin upp frá unga aldri sem sína
eigin.
Já maðurinn var traustur eins
og klettarnir og fjöllin sem hann
unni svo mjög.
Þar lágu spor hans tíðum ef færi
gafst frá amstri dagsins, í leit að
perlum og gimsteinum náttúrunn-
ar. Glitrandi steina og alls konar
undur úr steinaríkinu sótti hann í
fjöllin. Þetta var hans tómstunda-
gaman og veitti honum ómælda
ánægju. Það var upplifun að fylgj-
ast með af hvílíkri natni og var-
færni hann handlék þessi djásn
jarðar, þvoði þau og þreif eftir
kúnstarinnar reglum þar til þau
ljómuðu og skinu í dýrð sinni.
Nú glóa þessir undurfögru stein-
ar á býlinu hans í dalnum og fylla
margar hillur og skápa. Það er líkt
því að maður standi í álfheimum
bernskunnar að standa frammi
fyrir þessari glitrandi veröld sem
ber vitni um þrotlausa elju safn-
arans og umfram allt óbrigðult
fegurðarskyn safnarans.
Björgólfur var barn náttúrunn-
ar, góður bóndi, náttúruskoðandi
og góður veiðimaður af því tagi
sem ber virðingu fyrir sínum veiði-
dýrum og var þá sama hvort um
var að ræða rjúpu, eða fjallarefinn,
sem hann háði marga hildi við með
þrásetu á grenjum inn til fjalla.
Þarna kom rólyndið og þolinmæðin
að góðum notum. Þetta einstaka
æðruleysi sem aldrei brást. Þótt
kalt blési stundum á dalnum í
þessum útilegum var ekki kvartað.
Refum þurfti að útrýma ef fénu
átti að vera vært. Björgólfur
stundaði einnig annars konar veiði-
skap á yngri árum, var til sjós.
Hann fór á vertíðir til Vestmanna-
eyja sem þá var algengt með unga
menn í dalnum, einnig fór hann á
vertíð í Höfnum og þóttu góð
handtök hans á þessum stöðum
sem annars staðar.
Gaman fannst honum að gleðjast
með góðum grönnum og vinum.
Hafði yndi af að dansa og hélt þá
flestum lengur út, skildi ekkert í
hvað menn urðu fljótt þreyttir.
Hann gat haldið áfram fram á
morgun. Lombermaður var hann
góður eins og margir dalbúar,
enda var oft gripið í spil. Þá var
mannmargt í sveitinni og menn
töldu ekki eftir sér að skreppa
milli bæja og „taka slag“ eins og
þeir kölluðu það, menn komu jafn-
vel yfir heiðar úr næstu sveitum og
gistu þá. Þetta voru þeirra tíma
íþróttamót á andlega sviðinu, því
það þótti vegsauki að vera góður
lomberspilari og var álitin mikil
íþrótt. Það var létt yfir þessari
spilamennsku og menn skemmtu
sér hið besta. Að sjálfsögðu var
séð um að ekki skorti mat eða
drykk og var það auðvitað hlutverk
húsfreyjunnar að sjá um það fyrir
spilamennina. Gat það orðið býsna
löng vakt stundum. En þessu
fylgdi líf og fjör og ekki aðrar sam-
komur á veturna í sveitinni svo
þetta var krydd í tilveruna.
Gestkvæmt var í Tungufelli hjá
Björgólfi og Valborgu, sérstaklega
á sumrin, enda öllum tekið opnum
örmum sem leituðu húsa hjá þeim
hjónum. Margir sóttu eftir fylgd
Björgólfs í leit að fögrum steinum.
Var þá gjarnan þeginn beini og
gisting dögum saman. Gat ég alltaf
dáðst að Valborgu, hvernig hún
tók þessu alltaf sem sjáfsögðum
hlut. Þarna var opið hús og rúm í
hjartanu fyrir alla sem þess ósk-
uðu. Þau hjón voru að nálgast gull-
brúðkaupið þegar bróðir minn and-
aðist. Það er óhætt að segja að þau
hafi staðið saman í blíðu og stríðu í
lífsins ólgusjó, með greiðasemi og
góðvild í farteskinu.
Síðustu ár tók heilsu Björgólfs
að hraka og var hann á tímabili
bundinn við hjólastól. En með fá-
dæma hörku hafði hann sig upp úr
stólnum og náði sér talsvert, þann-
ig að hann gat gengið við staf. Það
var honum vafalaust ekki að skapi
að vera ekki fleygur og fær en ekki
æðraðist hann frekar en fyrri dag-
inn. Aldrei gafst hann upp, það var
fjarri hans skaplyndi, hann barðist
til hinstu stundar.
Nú er dagsverkinu lokið með
sóma og mál að hvílast bróðir. Þín
bíða vafalaust ný störf á landi
ljóssins. Með bæn og þökk fyrir
allt frá mér og mínum.
Samúðarkveðjur til Valborgar
og annarra aðstandenda.
Þórey Jónsdóttir.
BJÖRGÓLFUR
JÓNSSON